Dag 30 Cambodja

Dag 30 Cambodja
Lange dag. Dus vroeg op. Maar alles is relatief. 10 u op bed, dan is 6 uur op normaal. Om kwart voor 7 zaten we op de fiets. De eerste 7 km heuvelachtig maar daarna vlak of vals plat naar beneden. Met overwegend een rugwindje. Onze laatste etappe. Extra genieten. De laatste km door Cambodja. Waarschijnlijk kom ik hier nooit weer. Zijn we trots op onszelf? Zekers, hoewel de fietsprestatie op zich een eitje was. Gemiddeld 70 is niet een geweldige prestatie, maar achteraf waren we blij met die korte etappes. Na 13.00 viel er nauwelijks meer te fietsen. Vaak te heet. Dat was wel nieuw voor ons. Betekende heel veel tijd om rond te kijken en mensen te ontmoeten. Daar hebben we van genoten ondanks de taalbarriere. Genoten van de enthousiaste, vrolijke, dankbare mensen hier, waarvan de meeste in erbarmelijke omstandigheden wonen en leven. De superenthousiaste reacties van de kinderen in de drie landen. Die niet tevreden waren als je gewoon doorreed, maar net zo lang riepen tot je wat terug zei. En al die trotse moeders als je ook maar even aandacht gaf aan hun kinderen. Wennen moesten we erg aan het eten. Scherp en niet altijd even lekker. Maar als we gelukkig waren in onze keuze ook overheerlijk. De hap van Siep in de groene peper wordt legendarisch. Hij krijgt weer last als ik hem er aan herinner. Maar terwijl we trots de finish naderden, zag ik aan de andere kant van de superdrukke weg twee jonge jongens bepakt en bezakt de andere kant op fietsen. Stop. Natuurlijk. Ik schatte ze op 19 jaar. Ze kwamen uit Hamburg. Waren gestart in Singapore en via Thailand naar hier gefietst en waren op weg naar Hanoi. En vandaar vliegen naar Hamburg? De jongens keken naar me als naar een opa, die zich vergist. Nou neuh, vandaar via China, Centraal Azie, Iran, Irak, Turkije weer op Hamburg aan. We denken begin 2020 weer terug te zijn. Of niet. Tja Siep en ik keken elkaar even aan of we nog wel zo trots konden zijn op ons fietstripje van 4 weken. Have a save trip, wensten de oudjes de jongeren. Niet veel later lagen wij uitgeteld na 100 kilometer languit onder de klamboe in een uiterst koele hotelkamer met regen douche, koelkastje, koffie- en thee mogelijkheid en denkend aan de beide Duitsers, bedacht ik mij, dat wij het maar bij deze tripjes moeten houden. Zo morgen de stad verkennen en maandag Angkor. Spannend…..