Dag 10 21 oktober 2018

Dag 10 Vietnamreis 21 oktober 2018
Die Siep. Tikte vanmorgen om zeven uur op mijn deur en stond daar al in vol ornaat, bijna klaar om te vertrekken. En dat zonder wekker. Minstens 1 keer zal ik op die Buisman wachten. Om half 8 stonden we buiten. Vandaag 90 km en een cultureel uitstapje. Het was zeker al 25 graden toen we het hotel verlieren op zoek naar broodjes. Twee keer drie broodjes, probeerde Siep te bestellen. Nou dat duurde even, voor ze dat begreep. Een mooie vlakke tocht volgde. Dorpen, heel veel dorpen. Vietnam zit er vol mee. En bijna ieder huis, is een huis waar gehandeld wordt. Er is zo een rijtje van 5 huizen, waar je kunt thee en koffie drinken, frisdrank kunt bestellen enz. Voor ons is het geweldig. Je hoeft je nooit druk te maken over gebrek aan water, want het is overal te koop. Om 11 uur waren we in het dorp waar HO heeft gewoond. Volgens onze gids heeft bij hier 5 jaar gewoond en wel van zijn 11e tot zijn 16e. Een flink complex met daarop de toenmalige woning, veel foto’s en een groot Memorial House, zorgen ervoor dat het een bedevaarts plek voor veel Vietnamezen is. Ook ik vond het heel bijzonder daar rond te lopen. De eind zestiger jaren herleefden toch een beetje bij me. Na een uur weer verder. Op zoek naar een lunch. Helaas geen warme prak vandaag, maar eenvoudige verpakte broodjes met cola. Ergens op het platteland met een zoon van de familie, die heel erg graag engels sprak. Hij vroeg ons het hemd van de kont. Hij was 16 en voetbalde en basketbalde. Toen ik zei dat basketbal mij geen sport voor Vietnamezen leek, ging hij onmiddellijk staan en ja hij had duidelijk meer lengte dan de meeste mannen. Aan tafel, die inmiddels weer werd omringd door heel veel kinderen, kwam een man te zitten, die trots zijn vrouw voorstelde en zijn hele jonge kinderen. Duidelijk 2e leg. Hoe oud bent u, vroeg de man aan mij, die zelf 61 bleek. Wat dacht u, probeerde ik. En toen sprak de man gevleugelde woorden, die deze fietsreis blijvend leuk maakt: fietst u met uw oudere vriend, wijzend op Siep. Na dit intermezzo ben ik niet weer van kop af geweest. Slechts een paar buffels op de weg vertraagden mijn tocht. Om 3 uur waren we in Pho Chau, onze laatste plek in Vietnam. Morgen halverwege de dag gaan we Laos. En terwijl het buiten knettert van het onweer, het was ook een snikhete dag, gaan wij zo op zoek naar een prettige eetgelegenheid.
Heerlijk gegeten op nog geen 200 m van het hotel. In gesprek met Japanners. Uiteraard met de vertaalapp. Daarna heerlijk gegeten. Deze keer een soort nassi met daarbij een bouillonsoep. Het toetje schaffen we meestal weer aan in een van de vele winkeltjes, die absoluut niet gebonden zijn aan openingstijden. Wie open wil zijn, is gewoon open. Heldere regel. Het is inmiddels 19.00 uur hier en we gaan morgen voor een etappe van Po Chau naar Lak Sao (Laos). Met daarin een klim van 28 km. Ik hoop tot morgen………..