Dag 14 Laos
Door: Eddy
Blijf op de hoogte en volg Eddy
25 Oktober 2018 | Laos, Thakhèk
Dag 14 Laos
We moesten vanmorgen even kwijt, dat we in onze kamer geen beloofde wifi hadden en nauwelijks warm water en dat de kamer was verhuurd in het hoogstecomforttarief. We mochten 1 euro minder betalen. Het werd van 10 euro slechts 9 euro en op het moment dat ik betaalde, schaamde ik me weer eens. Want waar hebben we het over? Een kilometer verderop vonden we een soort van supermarkt. Prima broodjes en cola als ontbijt. Weer een uurtje verder een stop voor koffie. Heerlijke espresso uit blik uit de koelkast. We reden vandaag zo'n 60 kilometer door het Karstgebergte. Een prima asfaltweg met tamelijk veel vrachtverkeer en met om de kilometer een heel slecht stukje wegdek. Enorme stofwolken veroorzaakt door datzelfde vrachtverkeer. Op zulke momenten zou een mondkapje welkom zijn. Onderweg komen we voortdurend kleine minivans tegen met daarin minstens tien mensen teveel en met bovenop minstens 300 kilo teveel en achterop vaak iemand die slechts staande kan meerijden. Het is geen probleem. Mensen schuiven een stukkie in en kijken verder blij omdat ze meekunnen. Hetzelfde geldt voor alle schooltjes, die we vandaag voorbij fietsten. Alleen maar lachende kinderen in schooluniformpjes in gebouwen, waar het personeel bij ons voor zou bedanken. Bij een middelbare school die ik op de foto zette stond een docent uitgebreid te zwaaien. Kom kom. En dat laat Eddy zich geen twee keer zeggen. Wij fietsten het terrein op waar we wat koeien moesten ontwijken en werden hartelijk ontvangen door de zwaaiende docent. Met een vertaalboekje in de hand en vooral armen en benentaal werden we rondgeleid. Kale lokalen zonder enige opsmuk en docenten die lesgaven aan flinke klassen. Maar hoe armoedig het ook allemaal leek, overal gewoon vrolijke en blije gezichten. Leuk dat we er even waren, maar een gesprekje in het Engels, ook niet met de docenten was niet mogelijk. Maar geweldig leuk om het even re mogen bewonderen. Zie vooral de foto’s. Ooit heb ik “Altijd is Kortjakje ziek” op een Franse plattelandsschool aan een klas geleerd, maar dat lukte vooral, omdat er 1 Nederlands sprekend kind bij zat. Hier in Laos durfde ik dat niet aan, temeer omdat het ging 14 tot 17 jarigen. Onder luid gejuich namen we weer afscheid. Wel te gek natuurlijk zo’n bezoekje. Halverwege de tocht verzeilden we ook nog op een marktje van de Hmong, een bergvolkje binnen Laos. Wat daar allemaal verkocht werd, draaide je maag van om. Zeg maar gewoon, alle beesten, die geleefd hebben zijn daar te koop. En onder omstandigheden, die onze dienst van warenonderzoek,, niet alleen zou afkeuren, maar mensen zouden onmiddellijk ontslag nemen. Kikkers slangen, ratten, dassen, katten, ik weet niet wat ik allemaal zag. Het was ten strengste verboden foto’s te nemen en ik snap wel waarom. Boven al die dooie beesten moest voortdurend gezwaaid worden, anders hadden de muggen het grootste deel al opgegeten. Zo smerig, zeg ik uit de grond van mijn Nederlandse hart zonder de verkopers te veroordelen. Om 12 uur reden we Thakhekh binnen, een stadje aan de Mekong rivier. Eerst maar even wat eten. Met veel pijn en moeite kwamen we tot het volgende: allebei een mandje rijst, wat gekookte groente, wat rauwe groente, 6 gekookte eieren en wat niet nader te herleiden vleesbrokjes van de barbecue. De rijst was prima, de gekookte groente was zo scherp, dat je een emmer ijswater nodig had, de rauwe groente was heerlijk, de zes eieren bleken niet geheel vrij van kuikens en het vlees was niet te herleiden. Tja soms gaat het wel eens mis met je keus. Vanavond hebben dat overigens ruim goed gemaakt met een prima spagetthi maaltijd en crepes als toetje. Die Franse overheersing heeft wel wat nagelaten. Verder zitten we in een prima hotel Mekong geheten en kijken we bijna vanuit onze kamer naar Thailand. De Mekong vormt hier de natuurlijke grens. We hopen morgen op een iets minder hectische dag……………..
We moesten vanmorgen even kwijt, dat we in onze kamer geen beloofde wifi hadden en nauwelijks warm water en dat de kamer was verhuurd in het hoogstecomforttarief. We mochten 1 euro minder betalen. Het werd van 10 euro slechts 9 euro en op het moment dat ik betaalde, schaamde ik me weer eens. Want waar hebben we het over? Een kilometer verderop vonden we een soort van supermarkt. Prima broodjes en cola als ontbijt. Weer een uurtje verder een stop voor koffie. Heerlijke espresso uit blik uit de koelkast. We reden vandaag zo'n 60 kilometer door het Karstgebergte. Een prima asfaltweg met tamelijk veel vrachtverkeer en met om de kilometer een heel slecht stukje wegdek. Enorme stofwolken veroorzaakt door datzelfde vrachtverkeer. Op zulke momenten zou een mondkapje welkom zijn. Onderweg komen we voortdurend kleine minivans tegen met daarin minstens tien mensen teveel en met bovenop minstens 300 kilo teveel en achterop vaak iemand die slechts staande kan meerijden. Het is geen probleem. Mensen schuiven een stukkie in en kijken verder blij omdat ze meekunnen. Hetzelfde geldt voor alle schooltjes, die we vandaag voorbij fietsten. Alleen maar lachende kinderen in schooluniformpjes in gebouwen, waar het personeel bij ons voor zou bedanken. Bij een middelbare school die ik op de foto zette stond een docent uitgebreid te zwaaien. Kom kom. En dat laat Eddy zich geen twee keer zeggen. Wij fietsten het terrein op waar we wat koeien moesten ontwijken en werden hartelijk ontvangen door de zwaaiende docent. Met een vertaalboekje in de hand en vooral armen en benentaal werden we rondgeleid. Kale lokalen zonder enige opsmuk en docenten die lesgaven aan flinke klassen. Maar hoe armoedig het ook allemaal leek, overal gewoon vrolijke en blije gezichten. Leuk dat we er even waren, maar een gesprekje in het Engels, ook niet met de docenten was niet mogelijk. Maar geweldig leuk om het even re mogen bewonderen. Zie vooral de foto’s. Ooit heb ik “Altijd is Kortjakje ziek” op een Franse plattelandsschool aan een klas geleerd, maar dat lukte vooral, omdat er 1 Nederlands sprekend kind bij zat. Hier in Laos durfde ik dat niet aan, temeer omdat het ging 14 tot 17 jarigen. Onder luid gejuich namen we weer afscheid. Wel te gek natuurlijk zo’n bezoekje. Halverwege de tocht verzeilden we ook nog op een marktje van de Hmong, een bergvolkje binnen Laos. Wat daar allemaal verkocht werd, draaide je maag van om. Zeg maar gewoon, alle beesten, die geleefd hebben zijn daar te koop. En onder omstandigheden, die onze dienst van warenonderzoek,, niet alleen zou afkeuren, maar mensen zouden onmiddellijk ontslag nemen. Kikkers slangen, ratten, dassen, katten, ik weet niet wat ik allemaal zag. Het was ten strengste verboden foto’s te nemen en ik snap wel waarom. Boven al die dooie beesten moest voortdurend gezwaaid worden, anders hadden de muggen het grootste deel al opgegeten. Zo smerig, zeg ik uit de grond van mijn Nederlandse hart zonder de verkopers te veroordelen. Om 12 uur reden we Thakhekh binnen, een stadje aan de Mekong rivier. Eerst maar even wat eten. Met veel pijn en moeite kwamen we tot het volgende: allebei een mandje rijst, wat gekookte groente, wat rauwe groente, 6 gekookte eieren en wat niet nader te herleiden vleesbrokjes van de barbecue. De rijst was prima, de gekookte groente was zo scherp, dat je een emmer ijswater nodig had, de rauwe groente was heerlijk, de zes eieren bleken niet geheel vrij van kuikens en het vlees was niet te herleiden. Tja soms gaat het wel eens mis met je keus. Vanavond hebben dat overigens ruim goed gemaakt met een prima spagetthi maaltijd en crepes als toetje. Die Franse overheersing heeft wel wat nagelaten. Verder zitten we in een prima hotel Mekong geheten en kijken we bijna vanuit onze kamer naar Thailand. De Mekong vormt hier de natuurlijke grens. We hopen morgen op een iets minder hectische dag……………..
-
25 Oktober 2018 - 12:25
Jan Drenth:
Wast Siep dat Italia shirtje van hem wel eens? Of heeft hij zo minder last van de vliegen? 'Travelling light' heet dat...
Ik hoop dat in de loop van deze reis de schaamte komt vóór je begint te zeuren over ontbrekende wifi en onvoldoende warm water. Je hebt natuurlijk als Wiedergutmachung uiteindelijk minstens 20 euro fooi gegeven... Knieperts! Hollandse kruideniers!
Als ik die foto's van jullie maaltijden heb bekeken, neem ik altijd 1 boterham met kaas en 1 boterham met hagelslag... Heerlijk! -
25 Oktober 2018 - 12:59
Nico Siccama:
Kijk uit voor wat jullie eten mannen,toen ik voor mijn werk naar Algerije ging gaf Nacab mij een lijst mee met allerlij voorwaarden,ook van het eten dat langs de weg werd verkocht,niet doen ook al kost het geen drol. Jammer dat ik jullie niet kan volgen op google earth,dat was voor mij iedere keer het interesantste van het hele gebeuren,de verhalen en fotoos maken het weer een beetje spannend.
Groetjes Nico.
-
25 Oktober 2018 - 15:19
Harm Jan:
Ja, wat het Siep toch met Italie, hai liekt ook nog ains nait op Italioan. En wat de vleesbrokjes betreft, zal wel hond of ain dikke rôt wezen.
Prachtig om joen belevenissen te volgen, geniet ervan, succes verder. Moi -
25 Oktober 2018 - 15:58
Elly Hofker:
Wij hebben in die kleine busjes volgepakt met Laotianen + bagage door Laos gereisd en dat was echt een geweldig leuke ervaring.Als we af en toe in de bergen een fietser voorbij reden, lagen ze helemaal in een deuk van het lachen en wezen naar hun voorhoofd.Ze snapten niet dat er mensen zijn die zich zo inspannen in die hitte.Ook wij zouden er niet aan moeten denken om daar te moeten fietsen.
Sterkte en geniet van het prachtige land.
-
25 Oktober 2018 - 16:33
Bert:
Is Siep er nog ? Ik lees niets meer over onze éminence grise. Morgen een provinciehuis bezoeken zeker -
25 Oktober 2018 - 17:03
Ludy:
Siep met een Italia shirt???? waar blijft ons chauvinisme? Hoezo grote klassen valt best mee!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
