Dag 15 Laos

Dag 15 Laos
Het lijkt heter en heter te worden. Wij begrijpen zo langzamerhand dat de etappes gemiddeld slechts 70 kilometer zijn. Vandaag zouden we er eentje van 110 moeten doen, maar die hebben als bejaarden maar even gehalveerd. En dat betekende vanochtend ruim de tijd hebben voor een goed ontbijt. Hetzelfde restaurantje als gisteravond paste ons prima. De tent zat halfvol westerlingen. Niet geheel toevallig. Een scrambled egg met bacon is ook wel weer eens lekker ipv noedelsoep. Om half 10 reden we kalmpjes Thakhek uit om na 15 km aan te komen bij 1 van de belangrijkste religieuze plekken van Laos. De tempel PHA THAT SI KHOTABONGOF MUANG KAO, schrijf ik over uit mijn infoboekje. Wij laten er slechts oh’s en ah’s op los. Zo trots als wij zijn op onze kathedralen en kerken, zo mogen zij dat zeker zijn op hun tempels ( zie foto's) Kleurrijk, veel goud en heel veel details. Bovendien ligt deze tempel ook nog prachtig aan de Mekong rivier. Siep bekeek dit alles in zijn shirt van de gemeente Groningen. De commentaren over zijn ITALIA shirt gaan volkomen langs hem heen. Hij vindt het gewoon een mooi shirt, ooit gekregen van dochter en schoonzoon. Datzelfde shirt kreeg ooit een extra dimensie en wel op onze tocht naar Santiago de Compostela. We klommen in de Pyreneeen naar Spanje toen wij een oudere Italiaanse man voorbij fietsten. Italia, Italia schreeuwde de man enthousiast. We stopten met nog een stel fietsers op de eerste de beste parkeerplek. Helaas voor de oudere Italiaan, bekende Siep Nederlander te zijn, maar gek was op het Italiaanse volkslied. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. De man zette het volkslied vol passie in en iedereen blerde mee als doelman Buffon bij elke wedstrijd doet. Het klonk fantastisch en de Italiaan zijn we tot aan Santiago nog zeker drie keer tegengekomen. Na veertig kilometer hielden we er mee op voor vandaag. Een leuk hotel met 2 vriendelijke meisjes verleidden ons tot het nemen van een kamer. Opnieuw geen woord Engels. Of we onze kleren ook konden wassen? Mijn app gaf wel wat duidelijkheid, maar het werd een stuk duidelijker toen een jongeman zijn vertaalapp inzette. Ik brulde dan wat in zijn telefoon en een computerstem hoorden we dan Lao spreken. De meisjes fleurden helemaal op. Even later een nieuw probleem. Siep miste closetpapier. Nou is dat voor mij gemakkelijk uit te beelden, maar dat vond ik toch een tikkeltje genant. Mijn vertaalapp gaf niet de helderheid. De meisjes probeerden duidelijk te maken dat daarvoor nu juist het kleinere douchekopje gebruikt moest worden. Een kwartier later kwam het meisje toch met closetpapier. Gelukkig heb ik mien aigen veurroad, mompelde Siep. Het is nu drie uur en veel meer dan tegen de airco aanliggen is er niet bij. Tegen vieren wandelen het dorp Nong Bok binnen. Wij werden door wat dames uitgenodigd toch vooral de markt op te gaan. Daar werden we geconfronteerd met de verkoop van sieraden, kettinkjes enz. Een speciaal weegschaaltje bepaalde blijkbaar het zilvergehalte en op basis daarvan kwam de rekenmachine er aan te pas. In vergelijking met ons land zijn de prijzen erg aangenaam. Op zoek naar een biertje. Een redelijk modern ogend restaurantje werd onze keus. Biertje, biertje, biertje en toen toch maar eens voorzichtig vragen aan de o.i. 14jarige meisjes wat er op het menu stond. Een menukaart was voorradig. Helaas voor ons niet te lezen. Uiteindelijk werd het de maaltijdsoep met noedels, kip en allerlei groenten. Veel gelach bij de meisjes, terwijl ik de stokjes hanteerde. Om zes uur hoor ik Siep zeggen: wie mouten de was nog wel even doun. In de afgelopen 3 dagen bleek Siep 3x zoveel was te hebben dan ik. Moar tis almoal weer schoon. Morgen 75 kilometer naar Savannakhet, een behoorlijke stad. Tot morgen………