Dag 28 Cambodja

Dag 28 Cambodja
Vanmorgen om 6 uur wakker. Tja gister om 10 u gaan slapen. Dus niet zo gek dan. Maar rustig aan. Mijn telefoon pakte nog net een streepje wifi van de buren en dus zag ik dat Ajax had gelijk gespeeld. Ontbeten bij de buren. Geen brood met ei, maar rijst met vlees en gebakken ei. Wat groente er bij en een flesje water. 80 eurocent. Ze moeten hier gewoon toeristen prijzen invoeren. Een te grote fooi wordt als een belediging gezien. Maar wat heeft die bevolking wat extra centen nodig. Schrijnende tegenstellingen tussen arm en iets minder arm. Het zijn altijd de beelden uit Afrika, die indruk maken, maar ZO Azië is op sommige plekken zeker zo beroerd. Om 8 uur op weg naar PREAH VIHEAR. Een mooie asfaltweg door de jungle waar voortdurend illegale houtkap plaatsvindt. Maar veroordeel het maar eens, als je de omstandigheden ziet. Erg lastig. En ook dit land is weer een prooi van China net als veel Afrikaanse landen. We kwamen langs een gigantische met Chinees geld opgezette suikerriet plantage met daarop een gigantische rietsuikerfabriek met daaromheen keurige flats waar de uitsluitend Cambodjaanse werknemers in wonen. Verder valt op dat de rijstcultuur van Laos hier veel meer doorbroken wordt met andere producten. Om half 12 waren we reeds op de plek. Een behoorlijke provinciehoofdstad met een gigantische overdekte markt waar mooie foto’s gemaakt zijn. Maar daarvoor eerst maar eens wat geld trekken. De valuta hier is de RIEL maar uit de geldautomaat komen uitsluitend dollars. Ik stop bij een ATM. Voor de ATM een man in uniform, in dienst van de bank. Goedemiddag, zet uw fiets daar maar even neer. Prima. Ik, met pet op, doe een stap richting ATM. Stop meneer pet af. Oh. Ik mijn pet af en doe opnieuw een stap. Ho ho, bril af. Pardon. Ja ja bril af. Hoe moet ik dan mijn code intikken? Ach bleek hij mijn zonnebril te bedoelen. Ik wissel van bril. Lachend ging zijn duim omhoog en ik mocht het hokje in. Het ging om de foto. Aan privacywetgeving doen ze hier niet. Van iedereen wordt een opname gemaakt. Tja. Daarna naar een moderne coffeeshop met een airco, waarbij je bijna een trui zou aantrekken. Maar heerlijke cappucino. Ook het guesthouse daarna bleek prima. Nog even een uitvoerige discussie over de aanwezigheid van een laundry in het hotel. Ja, nee, ja, nee. Uiteindelijk via de vertaalapp en beeldende gebaren, bleek er een wasserette aan de overkant te zitten. In de stad en op de markt blijven we een bezienswaardigheid. Je ziet en voelt dat er over ons gesproken. Een oude vrouw wilde mij overhalen wat fruit van haar te kopen maar ik schudde van nee en wierp haar een kushandje toe. Een luid gelach klonk op en de oude vrouw lachte met haar lege mond wijd open. Heerlijk. Nog even een korte broek en t-shirt gescoord. Blijkbaar een navolgbaar idee, want even later stapte Siep de hotelkamer uit en kwam terug met een prachtige korte broek en t-shirt. Helemaal leuk. Om half 6 haalde Siep de was op. Helaas. De wasserette mevrouw was een vakvrouw en vond de was nog niet zo dat het meegegeven kon worden. Kijk dat zijn mensen met passie voor hun vak. Siep mag straks weer. Morgen naar KOH KER. Zo'n 60 kilometer…………..