Dag 12 Laos

Dag 12 Laos
Na een nacht in het gribushotel, met overigens goede bedden, waren we blij dat we op tijd konden vertrekken. Zelfs naar de wc gaan bleek onmogelijk, want het spoelde nauwelijks door. Deze moet snel uit de aanbevelingen van de AWOL. Aan de overkant rook het verschrikkelijk lekker. Een Laotiaans ontbijt, stelde ik voor. Laifer een broodje, zee Siep. Dan maar een volgende keer. Overigens waren de besuikerde broodjes en de kleine pannenkoekjes met daarin kokos ook verrukkelijk. Een schitterende tocht volgde. Slechts 50 km, maar een tocht, die ervoor zorgde, dat je weer weet, waarom je dit doet. Ik voelde me vanmorgen ongelofelijk bevoorrecht, dat ik hier mocht fietsen. Dwars door de jungle met daarin zoveel groene kleuren en een prachtig stuwmeer. Alle bomen die door het water gewoon zijn doodgegaan, steken kaal meters boven het water uit. Een mysterieus gezicht. Na 50 km, het was nog geen 12 uur, kwamen we bij een soort vakantieverblijf met houten huisjes. Liggend aan het stuwmeer. De enige reden om door te fietsen zou ons gebrek aan cash kunnen zijn, maar dat bleek mee te vallen. Een prachtig houten huisje met daarin 2 bedden, een douche en wc voor 60000 kip, omgerekend 6 euro. Dat lijkt te doen. Ons geldprobleem zit hem in de geldautomaten in dit land. We hebben al een paar geprobeerd, maar nergens komt geld uit. Gisteren tegenover ons hotel stond een man bij een ATM en bleef maar geld pinnen. Toen hij eenmaal klaar was, was het ding leeg. Ook vanmorgen gaven ze geen sjoege. En even met je creditkaart betalen is er helemaal niet bij. Althans niet op de plekken waar wij vertoeven. Vanmiddag even de omgeving bewandeld om daarna een biertje te drinken in, laten we zeggen, de kantine. En daar kwamen we aan de praat met een Zwitsers stel uit Bern, beide werkzaam in het onderwijs en hij helemaal idolaat van voetbal. Het werd erg gezellig en alcoholisch. Die Zwitsers drinken als Duitsers en dan komt mijn competitieve geest (te) snel naar boven. Om 18.00 u ontstak de eigenaar de barbecue. Toen wij aantraden maakte we kennis met een alleen reizende Nederlandse jongeman uit Apeldoorn een stel uit Spanje en terwijl we al bezig waren sloot zich een Australisch stel, en wat mannen van de Fuji eilanden aan. Wat werd het gezellig. Dit is bijna het leukste aspect van reizen. Daarom kampeer ik ook zo graag. De grootste kans dat je medereizigers ontmoet. In een hotel lukt dat niet zo snel. Ook toen we vanmorgen aankwamen hebben we uitgebreid gesproken met 3 meisjes en een jongen uit Nederland, die allemaal een jaar op pad waren. Zo leuk. Om 20.00 u toch maar naar onze paalhut. Morgen fietsen we naar Gnommalath. Opnieuw een eitje van 50 km. En maar hopen dat er een geldautomaat is met geld…,,,,,,,,