Dag 9 Vietnamreis

Dag 9 Vietnamreis
We worden wat blasé blijkbaar, want tijdens de terugblik op deze dag zeiden we tegen elkaar: niet al te veel gebeurd. Terwijl we notabene hoofdpersonen zijn in een spannend jongensboek, want zo mag je de tocht door de Vietnamese binnenlanden echt wel noemen. Voor 8 uur zaten we vanmorgen op de fiets. Belachelijk natuurlijk als je maar 65 km hoeft. Maar……………de zon kwam door de wolken, waardoor er een soort klamme, warme deken over je kwam liggen, terwijl je moest trappen. Was even wennen deze temperatuur. Het zweet gutste van ons hoofd en we waren nog geen 10 km onderweg. Eerst even een kopje thee, riep Siep. Bij iedere koffie- en theeplek wordt ons een soort waterpijp aangeboden. Een soort vredespijp blijkbaar, maar wij wijzen deze vrede telkens resoluut af. Het gekuchel na zo’n trek riep vele herinneringen op uit mijn rooktijd. De Ho Chi Min route ging vandaag dwars door de jungle en rijstvelden. Deze hele route is in de eind jaren vijftig en begin zestig uitgekapt dwars door het oerwoud, zodat de Vietcong, Zuid Vietnam telkens kon binnenvalen via Laos. De toen nog grote leider van NoordVietnam, dat sinds 1955 tijdelijk was gescheiden van Zuid Vietnam, is geboren in Lang Sen en jawel, daar komen we morgen langs. Het museumpje is een must. Maar vandaag ging het supervlot. Om 12 uur waren we al in Do Luong. Eerst maar even eten. Opnieuw een lunch met rijst, vis, groenten, kip en pinda’s deze keer. Erg lekker. Om half 2 toch maar naar het hotel. Voor de eerste keer niet op 1 kamer. Zal even wennen worden, maar twee eenpersoonskamers bleken ook nog steeds prima betaalbaar. Het stadje was stoffig, maar voorzien van een fantastische markt. Daar hebben we een half uurtje gebukt moeten lopen, want het zeil tegen de eventuele regen hangt op Vietnamhoogte. Tot grote hilariteit van alle marktkoopvrouwen. Maar de lach werd pas echt bulderend toen we voor 2 appels en 2 sinaasappels 20000 dong betaalden. Ze sloegen zich allemaal op de dijen van het lachen en de marktvrouw in kwestie keek slechts trots om haar heen. We vonden het in dit geval te genant om er nog 10000 dong af te halen= namelijk 38 cent. Ook wij lachten dus maar mee meesmuilend. Morgen een flinke trap. We fietsen naar Pho Chau, onze laatste hele etappe in Vietnam over 90 kilometer. In de hitte. Heuvelachtig. Joe wollen’t ja zulf kerel, nait soezen …………….