Zondag 15 januari

Terwijl de zondag al weer bijna voorbij is, blik ik terug op een gedenkwaardige dag. Ik hoop niet dat er veel van zulke dagen zullen volgen. Na opnieuw een matige nacht in een overigens erg goed backpackershostel werd ik om 8 uur uitgezwaaid door de eigenaresse, zeg maar de moeder van de jeugdherberg. Dat maak je toch in een 5 sterren hotel nooit mee, dat de general manager ( ja zo heet zo’n man of vrouw) je bij vertrek uitwuift. Toch Jan? Er stond me een flinke klimpartij te wachten. Van het ietwat saaie vlakke naar de wat spectaculairdere bergen. Voor het eerst dat ik me op de fiets niet safe voelde. Een smalle weg zonder fietsstrook , terwijl het verkeer met altijd boven de 100 langs me raasde. Na veel klim- en klauterwerk om 12 u in Fairlie . Inmiddels had ik na 25 km ontdekt dat mijn helm nog in de hostel lag. Dus ach in Fairlie maar even eentje aanschaffen. Helaas, Twizel was de eerste plek met fietswinkel. Te vroeg voor een plekje op de camping en dus door naar Tekapo aan het meer. Had ik het maar nooit gedaan. Er stak een storm op vanuit het noordwesten en dit in combinatie met het op zich eenvoudige klimwerk ging ik langzaam kapot. Na 20 km in 3 uur was ik op. In Burkess Pass, een minuscuul gehucht, stonden 2 gebouwen. Een enorme uitdragerij van alle mogelijke spullen en daar tegenover een motel. Yessssss. Vanuit een duistere ruimte maakte een hele oude man mij duidelijk dat hij vakantiegangers nooit een kamer aanbood. Buiten stond ook een groot bord: No Vacancy. Maar ja ikke nauwelijks engels spreken. Naar de overkant. Aan een hele lieve mevrouw gevraagd of zij een plekje voor de nacht wist. Ze keek me wat argwanend aan, maar ze wist niks. Ik weer naar buiten in de storm en nog steeds felle zon. Er komt een splinternieuwe pickup het terrein oprijden. Een jonge man vraagt, zoals iedereen hier doet: howyou’redoiing en loopt verder. Ik zeg, nou dat kan veel beter. Hij draait zich om. Ik moet naar Tekapo en op de fiets haal ik dat niet meer. Ik kom van Tekapo zei hij verontschuldigend. Op dat moment komt de lieve mevrouw aanwaggelen en vertelt mij een benb te hebben gevonden op 10 km maar 5 km van de route. Tja. Zegt de jonge man tot mijn verbazing maar grote vreugde: I’ll bring you . Ik omhelsde hem bijna. Ik deed hem denken aan zijn grootvader, die ook op deze manier nog fietste. De man bleek 70. Voor hij bedacht, stond ik al met mijn fiets bij de laadbak. Mag ik nog even rondkijken, daar kwam ik namelijk voor. Tuurlijk tuurlijk tuurlijk: take your time. Uiteindelijk zat ik 20 min later in Tekapo. Hij zette me af bij de camping. Ik zag de tentjes letterlijk door de lucht gaan. Ook Ad van Zalk die hier een groep begeleidt, appte me dat er gisteren op dezelfde camping twee van zijn groepsleden hun tenten volledig kapot waren gestormd. Kortom dat werd hem niet. Nadat ik de man 1000 maal had bedankt, informeerde ik naar een cabin . Vol en ook het backpackershostel waar je met 6 man op een kamer lag was vol. Op naar de laatste mogelijkheid. Een veel te duur motel. Maar wel met uitzicht. Wordt het morgen beter vraag ik. Meneer het stormt hier al vanaf november. Morgen dus ook en regen. Ik moet naar Twizel morgen. 75 km.