Maandag 13 februari

Maandag 13 februari
Waarom zorgt deze Nieuw-Zeeland reis voor een volstrekt ander gevoel dan mijn Amerika reis van anderhalf jaar geleden? Is deze reis misschien iets te te veel een gewone vakantie? Weliswaar door de omstandigheden, maar toch. Vooropgesteld dit land beantwoordt aan al mijn verwachtingen in landschappelijk opzicht. Ik zal niet snel in een mooier land komen, denk ik. Het is niet geheel toevallig, dat in dit land zoveel grote films zijn opgenomen, waar NZ overigens met rondritten op de diverse filmlocaties weer goud aan verdient. En toch geeft deze reis mij een ander gevoel. Het is minder avontuurlijk. De plekken, waar je kampeert zijn alle keurig en voorzien van de nodige faciliteiten. Ook de “natuur” camping van DOC geeft je geen echt avontuurlijk gevoel. In Amerika zat ik nog wel eens diep in de bush, moest kilometers fietsen met boodschappen op mijn fiets boven op de rest, anders was er geen eten, kortom je moest er wat voor doen. Dit land heeft natuurlijk een volstrekt andere schaal en dus kom je om de 30 km wel wat tegen, waar je je inkopen kunt doen. En dat doet voor mij net allemaal even te glad aan. Ligt aan mij, dat mag duidelijk zijn, maar ik heb er mee te maken. Het weer kan niet de spelbreker zijn geweest. Ook in de US was het in het zuiden bij New Orleans qua weer bepaald geen pretje, moesten we zelfs drie dagen schuilen, maar spannend bleef het. Misschien word ik wel vreselijk beïnvloed door Iris Hanneman’s boek “ Het bitterzoete paradijs”, maar met mijn gevoel blijf ik zitten. In dat boek waarin ze schrijft over de gekste, heetste, gevaarlijkste en smerigste plekken op deze aarde, die ze bij voorkeur in haar eentje bezoekt en uitsluitend bij de locals probeert te slapen, gruwt ze van iedere groep toeristen, die waggelend met een fototoestel om hun nek, haar ontmoet. Zij gaat daar wel heel ver in, maar iets van een avontuur wil ik graag proeven. Van de 2200 km die ik zou gaan fietsen, heb ik er net 1000 weggetrapt en ook dat, ondanks de voor mij overtuigende (veel smalle wegen met heel veel verkeer)redenen, voelt niet goed. Nieuw-Zeeland is een land, dat helemaal open staat voor de toerist. Misschien kun je dit land beter wandelend bezoeken. Die mensen heb ik ook ontmoet en waren lyrisch over de plekken waar je alleen maar wandelend kunt komen. Het is ook een land zonder bijvoorbeeld spannende beesten die om je tent scharrelen op zoek naar eten. Wel eng, maar het hoort een beetje bij wat ik onder avontuur versta. Je bent hier op vakantie. Je bent hier enige dagen op een en dezelfde plek om dingen te gaan zien en te bezoeken. Heel leuk, dat wel, maar niet helemaal wat ik zoek op mijn fietstochten. Ik wil absoluut niet klinken als een verwend jongetje, maar ik heb het hier wel gezien na 5 weken. Ik wil naar huis. Ik wil naar mijn lief en mijn hond en mijn kinderen en kleinkinderen, naar mijn dorp, mijn eigen aardbevingen. Weinig avontuur, maar zo heerlijk……