Maandag 6 februari
Door: Eddy
Blijf op de hoogte en volg Eddy
06 Februari 2017 | Nieuw Zeeland, Wellington
Maandag 6 februari
Deze blog schrijf ik liggend op mijn bed in een backpackershostel in Wellington. Daar ben ik om 18.00 u gearriveerd, nadat ik om half 2 ben ingecheckt op de ferry Picton-Wellington. Een schitterende overtocht. Helaas geen dolfijnen gezien, wellicht op de terugweg, Gisteravond weer allerlei nieuwe mensen ontmoet, waaronder eerdergenoemde Johann aus Hamburg, maar in de avonduren kwamen aan onze picknicktafel Elisabeth (moeder) en Rachel (dochter) Een beetje typisch stel uit het noordoosten van Engeland uit de buurt van Newcastle. Moeder was bij dochter op bezoek, die tijdelijk in Wellington woonde. Samen crossten ze voor hun vakantie in een grote Toyota door NZ. Dat is een stuk goedkoper dan een camper, zei Rachel. Dat begreep ik, want toen ze eenmaal gingen slapen, duurde het zeker een uur voordat ze eindelijk konden gaan liggen. Dat had waarschijnlijk ook met de drank te maken. Ze schonken zichzelf voortdurend in mijn ogen een frisdrankje in, maar dat bleek aan het einde van de avond fris met wodka, zelf gemengd. En Johann en ik de hele avond maar vriendelijk bedanken voor die frisdrank. Hele gesprekken natuurlijk over ons koningshuis. Wat zijn ze daar toch gek op. Toen ik om half 11 uit het toiletgebouw kwam om naar mijn tent te gaan, kwam Elisabeth wankelend op mij af. Dochter kon haar gelukkig nog net van mij afhouden en haar naar de Toyata leiden. Gezellig. Vanmorgen met Johann nog even in Picton een cappuccino gedronken. Om elf uur heb ik hem uitgezwaaid, waarbij ik nadrukkllijk samen met Toos ben uitgenodigd om naar de Luneburger Heide te komen want daar woont hij met zijn gezin. Die zien we nooit weer terug. En alsof het zo moet zijn, bij het inchecken op de ferry stuit ik opnieuw op een Duitser, genaamd Hans aus Frankfurt. Hij was al sinds half december in NZ en was op de terugweg naar Auckland waar hij overigens morgen per trein heen gaat. Opnieuw dus Deutch reden. Voorlaufig bin ich da flauw von, zal ik maar zeggen. Een overigens erg aardige homo, die in Frankfurt vliegtuigen binnenloodste. Luchtvaartleider. Hij ging ook echt niet op zo’n lange vlucht economyklasse vliegen. Gewoon business. Kun je tenminste fatsoenlijk zitten en liggen. Hij vloog terug over Seoul waar hij nog een dagje ging rondkijken. Kosten vlucht: 4500 euro. Mijnes 960 zei ik triomfantelijk. Hij lag er geen moment wakker van. Zijn hobby bleek dressuurrijden. Eigen paard natuurlijk. Kortom een snob 1e klasse, maar erg gezellig. .Hij kende Wellington en wist een leuk restaurant. Wel aan de andere kant van de stad , terwijl we liepen. Wat een pokkeneind. Hij dronk als een echte Duitser. Kortom ik lig ook gestrekt. Vanaf nu ga ik mij voordoen als iemand, die je moet negeren. Ik schijn in mijn eentje iets sneus te hebben, want ze komen wel erg genakkelijk op me af. Ik stop daarmee voorlopig. Morgen heb ik een culturele dag. Bezoek aan het beroemde museum. Woendag weer terug naar Picton. Twee dagen in een hostel, want het weer is hier weer pet, maar bovendien bleek de camping 50 dollar per nacht en ligt ook nog eens 11 km buiten het centrum. Voor een tientje meer lig midden in het centrum.
Deze blog schrijf ik liggend op mijn bed in een backpackershostel in Wellington. Daar ben ik om 18.00 u gearriveerd, nadat ik om half 2 ben ingecheckt op de ferry Picton-Wellington. Een schitterende overtocht. Helaas geen dolfijnen gezien, wellicht op de terugweg, Gisteravond weer allerlei nieuwe mensen ontmoet, waaronder eerdergenoemde Johann aus Hamburg, maar in de avonduren kwamen aan onze picknicktafel Elisabeth (moeder) en Rachel (dochter) Een beetje typisch stel uit het noordoosten van Engeland uit de buurt van Newcastle. Moeder was bij dochter op bezoek, die tijdelijk in Wellington woonde. Samen crossten ze voor hun vakantie in een grote Toyota door NZ. Dat is een stuk goedkoper dan een camper, zei Rachel. Dat begreep ik, want toen ze eenmaal gingen slapen, duurde het zeker een uur voordat ze eindelijk konden gaan liggen. Dat had waarschijnlijk ook met de drank te maken. Ze schonken zichzelf voortdurend in mijn ogen een frisdrankje in, maar dat bleek aan het einde van de avond fris met wodka, zelf gemengd. En Johann en ik de hele avond maar vriendelijk bedanken voor die frisdrank. Hele gesprekken natuurlijk over ons koningshuis. Wat zijn ze daar toch gek op. Toen ik om half 11 uit het toiletgebouw kwam om naar mijn tent te gaan, kwam Elisabeth wankelend op mij af. Dochter kon haar gelukkig nog net van mij afhouden en haar naar de Toyata leiden. Gezellig. Vanmorgen met Johann nog even in Picton een cappuccino gedronken. Om elf uur heb ik hem uitgezwaaid, waarbij ik nadrukkllijk samen met Toos ben uitgenodigd om naar de Luneburger Heide te komen want daar woont hij met zijn gezin. Die zien we nooit weer terug. En alsof het zo moet zijn, bij het inchecken op de ferry stuit ik opnieuw op een Duitser, genaamd Hans aus Frankfurt. Hij was al sinds half december in NZ en was op de terugweg naar Auckland waar hij overigens morgen per trein heen gaat. Opnieuw dus Deutch reden. Voorlaufig bin ich da flauw von, zal ik maar zeggen. Een overigens erg aardige homo, die in Frankfurt vliegtuigen binnenloodste. Luchtvaartleider. Hij ging ook echt niet op zo’n lange vlucht economyklasse vliegen. Gewoon business. Kun je tenminste fatsoenlijk zitten en liggen. Hij vloog terug over Seoul waar hij nog een dagje ging rondkijken. Kosten vlucht: 4500 euro. Mijnes 960 zei ik triomfantelijk. Hij lag er geen moment wakker van. Zijn hobby bleek dressuurrijden. Eigen paard natuurlijk. Kortom een snob 1e klasse, maar erg gezellig. .Hij kende Wellington en wist een leuk restaurant. Wel aan de andere kant van de stad , terwijl we liepen. Wat een pokkeneind. Hij dronk als een echte Duitser. Kortom ik lig ook gestrekt. Vanaf nu ga ik mij voordoen als iemand, die je moet negeren. Ik schijn in mijn eentje iets sneus te hebben, want ze komen wel erg genakkelijk op me af. Ik stop daarmee voorlopig. Morgen heb ik een culturele dag. Bezoek aan het beroemde museum. Woendag weer terug naar Picton. Twee dagen in een hostel, want het weer is hier weer pet, maar bovendien bleek de camping 50 dollar per nacht en ligt ook nog eens 11 km buiten het centrum. Voor een tientje meer lig midden in het centrum.
-
06 Februari 2017 - 10:59
Harma:
In Wellington zelf is ook een prachtig park. Je moet dan wel up hill, maar is zeker het bezoeken waard. Je kunt het trammetje nemen of lopen. Veel plezier daar. -
06 Februari 2017 - 11:05
Harma:
Het park wat ik net noemde ligt in Kelburn. Een wijk in Wellington. -
06 Februari 2017 - 11:11
Harma:
Het heet Botanic garden. -
06 Februari 2017 - 13:42
Jan Drenth:
Dat komt door je hoge likeability. Sommige mensen hebben dat, dat ze heel veel mensen van allerlei slag aantrekken: Mandela, Obama, Trump, Wilders… Kan je niks aan doen…
Wel opvallend veel Duitsers trouwens. Beetje Pruisische uitstraling misschien?
En die Rachel heeft je toch mooi een wilde nacht met Elisabeth door de neus geboord... -
06 Februari 2017 - 19:55
Frans Hage :
Dag Eddy bedankt voor je felicitatie voor mijn kleindochter Valerie vanuit nieuw Zeeland, fijne fiets dagen gewenst leuk om via je tekst mee te fietsen , hartelijke groet Frans Hage
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
