Zaterdag 28 januari
Door: Eddy
Blijf op de hoogte en volg Eddy
28 Januari 2017 | Australië, Lumeah
Zaterdag 28 januari
Terwijl ik zaterdagochtend in alle rust mijn spullen oppakte en ze op de fiets stapelde, voelde ik de blikken van bewondering in mijn rug. Eindelijk had iemand de stoute schoenen aangetrokken: waar ga je heen, waar kom je vandaan, hoe zwaar is die fiets nou? Probeer maar even, zei ik uitnodigend. Drie mensen hebben even gevoeld en liepen hoofdschuddend terug naar hun camper of tent. Ik even ontbijten in de Mac. Daarna een prachtige kustroute van hooguit 20 km over Kaiteriteri, een plaats waar ivm het prachtige weer Volendam een plattelandsdorp is op een regenachtige middag. Wat een drukte. Hier komt blijkbaar de hele omgeving op af. Wat een kermis. Een golvende kustweg liep verder naar Marahau, een verademing vergeleken bij die vorige plek. De fiets heeft overigens inmiddels een vervelende tik. Vooral als ik klim en dus kracht moet zetten. Hoop wel dat alles heel blijft. Want hoe prachtig het hier ook is, het begrip fietsenmaker is onbekend hier. Om half 3 op mijn plek in de bush. Ooit heb ik bedacht een week in een klooster te willen waar slechts een uur per dag gesproken mag worden. Op zo’n plek zit ik nu. Onvoorstelbaar mooi, stil en afgelegen. Hou ik dit vol tot woensdag? Morgen ga ik voor mijn eerste hike. Hele dag wandelen. Wil je wat meer naar het noorden zul je de portemonnee moeten trekken. Maandag laat ik mij naar Awaroa varen en loop dan terug naar Bark Bay waar ik dan weer opgepikt wordt. Afhankelijk van het weer wil ik dan dinsdag gaan kajakken. Deze plek ligt zo verscholen, dat blijkbaar maar weinig mensen hem vinden. Er staat een tentje en verder ontmoette ik 2 Duitse vriendinnetjes en een jonge Amerikaan uit New Hampshire. Die begint maandag wat bij te verdienen als afwasser in het cafe van Marahau. Kortom ik moet het deze keer vooral met mezelf doen. Mmmmmmmmm….
Terwijl ik zaterdagochtend in alle rust mijn spullen oppakte en ze op de fiets stapelde, voelde ik de blikken van bewondering in mijn rug. Eindelijk had iemand de stoute schoenen aangetrokken: waar ga je heen, waar kom je vandaan, hoe zwaar is die fiets nou? Probeer maar even, zei ik uitnodigend. Drie mensen hebben even gevoeld en liepen hoofdschuddend terug naar hun camper of tent. Ik even ontbijten in de Mac. Daarna een prachtige kustroute van hooguit 20 km over Kaiteriteri, een plaats waar ivm het prachtige weer Volendam een plattelandsdorp is op een regenachtige middag. Wat een drukte. Hier komt blijkbaar de hele omgeving op af. Wat een kermis. Een golvende kustweg liep verder naar Marahau, een verademing vergeleken bij die vorige plek. De fiets heeft overigens inmiddels een vervelende tik. Vooral als ik klim en dus kracht moet zetten. Hoop wel dat alles heel blijft. Want hoe prachtig het hier ook is, het begrip fietsenmaker is onbekend hier. Om half 3 op mijn plek in de bush. Ooit heb ik bedacht een week in een klooster te willen waar slechts een uur per dag gesproken mag worden. Op zo’n plek zit ik nu. Onvoorstelbaar mooi, stil en afgelegen. Hou ik dit vol tot woensdag? Morgen ga ik voor mijn eerste hike. Hele dag wandelen. Wil je wat meer naar het noorden zul je de portemonnee moeten trekken. Maandag laat ik mij naar Awaroa varen en loop dan terug naar Bark Bay waar ik dan weer opgepikt wordt. Afhankelijk van het weer wil ik dan dinsdag gaan kajakken. Deze plek ligt zo verscholen, dat blijkbaar maar weinig mensen hem vinden. Er staat een tentje en verder ontmoette ik 2 Duitse vriendinnetjes en een jonge Amerikaan uit New Hampshire. Die begint maandag wat bij te verdienen als afwasser in het cafe van Marahau. Kortom ik moet het deze keer vooral met mezelf doen. Mmmmmmmmm….
-
28 Januari 2017 - 10:30
John En Mieke:
Zaterdamorgen bij de koffie,
Mieke: heb je het verslag al gelezen?
Ik: nee nog niet. Weer regen?
Mieke: Nee, geen "heftig" verslag deze keer...
Mooie wandeling en kajak, en goed weer !
En dan maar weer op het rode ijzeren ros -
28 Januari 2017 - 11:55
Harmke:
Tip van Naomi. Ga ook naar Cleopatra pool. Dit is wel lager dan Bark bay. Dit is schitterend volgens haar. Succes en veel plezier. -
28 Januari 2017 - 16:37
Jan Drenth:
Ja, daar doen we het tenslotte allemaal voor: die blikken van bewondering! Daar zijn we allemaal aan verslaafd, aan die misschien wel meest universele menselijke behoefte. 'Papa kijk dan!' (met dank aan Bram Vermeulen). Alleen is de ene mens misschien wat meer verslavingsgevoelig dan de andere…
Die week in dat klooster is dacht ik nooit wat geworden… Ik zie het al voor me… Jij zou dat ene uur per dag waarop je mocht praten van de eerste tot en met de laatste seconde vollullen…
En ik heb het toch meteen al gezegd: K*tfiets..!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
