Vrijdag 17 februari

Vrijdag 17 februari.
Zo dat was gezellig in Cheviot. Een beetje boerencamping buiten het dorp, tkkeltje schimmig met wat vaste, luidruchtige gasten, maar ook weer diverse eenvoudige cabins en een groot grasveld voor campers, caravans en tenten. Kosten tent 15 dollar. Kosten Wi Fi slechts 1 dollar met daarbij een ongelimiteerd gebruik. Nou die had ik nog niet gehad. Weliswaar moest je wat in de buurt van de keuken blijven, maar in de avond was dat ook de plek om gezellig en vooral warm te vertoeven. Om kwart over 5 had ik wel zoveel trek na die 70 km fietsen, dat ik op deze super Nederlandse tijd maar ben gaan koken. De hele keuken voor mij alleen. Om kwart over 6 had ik alles weer gehad, toen andere gasten kwamen binnendruppelen. Het werd deze avond erg gezellig met Douwe en zijn partner, waarvan ik de naam niet meer weet. Heel erg eigenlijk, want ze leest vandaag vast mijn blog. Weer zo’n stel dat niet tot zijn pensioen wacht om de wereld te ontdekken, maar gewoon op jonge leeftijd. Beide waren werkzaam in de financiële sector. Hij heeft gewoon 8 maanden onbetaald verlof kunnen opnemen en keert straks graag terug bij zijn baas en zij was net toe aan het nemen van ontslag voor een volgende job. Australië, Nieuw Zeeland, straks Vietnam en de rest van Zuidoost Azië. Ik blijf dat zo leuk vinden, dat mensen dat doen. Ook de aanwezige dieren hier hadden ze allemaal op de foto. Van walvissen tot pinquins. Je moet dan wel allerlei betaalde uitstapjes ondernemen, maar via internet hadden ze daar ook de goedkoopste oplossingen voor gevonden. En gewoon rondrijden in een grote stationwagon, waar de matrassen achterin lagen. Zo moeilijk is het allemaal niet. Gisteravond afscheid genomen en dat was maar goed ook, want er zat nog maar weinig leven in hun auto, toen ik om 8 uur wegfietste. Ik ging een sombere dag in. Totaal bewolkt, erg grijs, zodat het niet lang zou duren voor de motregen startte. En als je ergens nat van wordt. De weg was erg heuvelachtig. Bovendien moest er regelmatig een zijweg genomen worden om later weer op de hoofdweg verder te kunnen. Vaak waren het viaducten die ze aan het herstellen waren. Hoe dichter bij Kaikoura hoe frequenter de onderbrekingen. Er was al veel opgeruimd, hoewel de spoorlijn nog zeker voor dertig kilometer ontwricht is. Tunnels die ingestort waren, grote rotsblokken en andere troep op de rails, die op veel plaatsen nauwelijks zichtbaar is. Maar ze zijn er druk mee. Achter Kaikoura moet het nog veel erger zijn, want daar lag ook het epicentrum van de klap in november. Nog dagelijks, vertelde de serveerster van het cafe vlak voor Kaikoura, vinden er nog naschokjes plaats. De vorige week nog eentje van 4,8. Daar liggen de NZers al nauwelijks meer van wakker. Helaas kon ik geen foto’s maken van alle ellende, maar ik beloof dat op de terugweg te doen. Zowel mijn telefoon als mijn powerpacks waren schoon leeg. Om 2 u kwam ik eindelijk bovengenoemd cafe tegen. Geen enkele andere mogelijkheid over 68 km, want dit cafe stond al bijna in Kakoura. Een lieve serveerster zag mij binnenkomen en bood me gelijk een handdoek aan om me droog te maken. Wat een service. Ik was nat tot op het bot. In Kaikoura rechtstreeks naar het Top Ten Holyday park en meteen voor 2 nachten de meest eenvoudige cabin gehuurd. Er staat alleen een onopgemaakt bed. Kosten 72 dollar per nacht. Ja NZ weet van prijzen. Daar klagen werkelijk alle vreemdelingen over. Zo lang mogelijk onder de douch gestaan om weer warm te worden en daarna alles wat vies en smerig was in de wasmachine en droger. Op naar de supermarkt. Staat er achter de kassa een jongen van een jaar of 16, die blijkbaar aan mijn engels hoorde (??!!) dat ik Nederlander was. Ik ook, zei hij met een zwaar accent. Zijn ouders waren 25 jaar geleden hierheen verhuisd en hij was hier geboren. Ze spraken thuis uitsluitend engels. Alleen zijn ouders spraken nog wel eens nederlands met elkaar. Hij was al twee keer in Nederland geweest bij zijn grootouders. Vooral kroketten vind ik erg lekker, sprak hij. Ook morgen schijnt het de hele dag te regenen. Zondag ga ik weer terug…….