Zondag 22 januari
Door: Eddy
Blijf op de hoogte en volg Eddy
22 Januari 2017 | Nieuw Zeeland, Haast
Zondag 22 januari
Dat is me het nachtje wel geworden. Was ik om 17.00 nog de enige kampeerder, om 20.00 u stonden er 3 tenten en een tiental campers. Na het lamsvlees, dat ze verstopt hadden in heel saus, liep ik al wat somber langs mijn tent naar keuken/lodge. Het regende onophoudelijk en ook de wind deed weer flink zijn best. Het bleek op dat moment 5 graden. In de keuken was het gezellig druk. Een stel uit Nederland met een huurcamper, een Duits stel met Engelse vriendin uit Londen, die zo Cockney sprak volgens haar zelf dat niemand haar verstond. Daarnaast nog twee jonge Engelse meiden op de fiets, die een huisje hadden gehuurd. Iedereen gezellig met elkaar aan de klets tot ik mijn slaapzak ging opzoeken. De tent was inmiddels kledder en ook binnen begon het te druppen. Mijn slaapzak en luchtbed gepakt en een hoekje van de keuken opgezocht. Maar ja om te gaan liggen, terwijl iedereen nog gezellig doet is ook wat. Bovendien was er een Argentijns gezin binnen gekomen, die nog even uitgebreid was gaan koken. Die aten pas om half 11. Om 11 uur dacht ik toch maar te gaan liggen, maar het was 12 u voordat iedereen zijn eigen plek opzocht en het licht uit kon. Om 1 u kwamen de eerste tent mensen binnen met slaapzak en matrassen en om 2 u (!!) kwam ook de 3e tent binnenwandelen. Het goot van de regen en zo koud. Ik had een plek naast de houtkachel, die de hele nacht gebrand heeft. Maar ja, echt lekker slapen in zo’n omgetoverde slaapzaal doet natuurlijk geen mens. Om 7 uur kwam de Argentijnse vader al weer binnen. Tot op het bot verkleumd. Koffie, koffie schreeuwde hij. En terecht. Na de koffie alle tassen uit mijn tent gehaald en de tent afgebroken. Zeiknat. Het regende namelijk nog steeds. Ik naar voren naar het restaurant voor ontbijt en de weersverwachting. Die laatste leek goed. De regen zou om half 10 stoppen, maar nog veel mooier: de wind keihard de goeie kant op. Juichend keerde ik terug en begon mijn fiets klaar te maken voor vertrek. Mijn vrolijke gezicht deed het ergste vermoeden bij de Engelse meisjes, want die moesten de andere kant op. Tja… Om tien uur vertrokken na een emotionele discussie met de Argentijnse moeder over Maxima. Ze huilde bijna toen ik haar vertelde hoe populair M in Nederland was. Volgens het routeboekje ( er valt overigens heel weinig te kiezen) zou ik vandaag naar Haast aan de westkust de mooiste route fietsen. En ja hoor. Eerst na 16 km nog even flink klimmen naar de Haastpas, om daarna langs bergen en valleien af te dalen. Uitzicht op besneeuwde toppen. (vannacht vers sneeuw gevallen) Overal onstuimige watervallen, met mos begroeide hellingen en veel bos. En…..de wind fors mee. De 80 km ging dan ook in minder dan 4 uur. In Haast had het echter ook geplensd vannacht, dus alle tentplekken stonden onder water. Dus een motel kamer. Oef even genieten. Helaas is er geen restaurant of supermarkt in de buurt, dus dat wordt heet water over mijn gevriesdroogde spaghetti bolognese met een overgebleven yoghurtje na. Je moet toch ergens op bezuinigen… Morgen naar Fox Glacier. 120 km en bij goed wil ik daar een nachtje blijven om te wandelen en de gletsjer te bewonderen.
Dat is me het nachtje wel geworden. Was ik om 17.00 nog de enige kampeerder, om 20.00 u stonden er 3 tenten en een tiental campers. Na het lamsvlees, dat ze verstopt hadden in heel saus, liep ik al wat somber langs mijn tent naar keuken/lodge. Het regende onophoudelijk en ook de wind deed weer flink zijn best. Het bleek op dat moment 5 graden. In de keuken was het gezellig druk. Een stel uit Nederland met een huurcamper, een Duits stel met Engelse vriendin uit Londen, die zo Cockney sprak volgens haar zelf dat niemand haar verstond. Daarnaast nog twee jonge Engelse meiden op de fiets, die een huisje hadden gehuurd. Iedereen gezellig met elkaar aan de klets tot ik mijn slaapzak ging opzoeken. De tent was inmiddels kledder en ook binnen begon het te druppen. Mijn slaapzak en luchtbed gepakt en een hoekje van de keuken opgezocht. Maar ja om te gaan liggen, terwijl iedereen nog gezellig doet is ook wat. Bovendien was er een Argentijns gezin binnen gekomen, die nog even uitgebreid was gaan koken. Die aten pas om half 11. Om 11 uur dacht ik toch maar te gaan liggen, maar het was 12 u voordat iedereen zijn eigen plek opzocht en het licht uit kon. Om 1 u kwamen de eerste tent mensen binnen met slaapzak en matrassen en om 2 u (!!) kwam ook de 3e tent binnenwandelen. Het goot van de regen en zo koud. Ik had een plek naast de houtkachel, die de hele nacht gebrand heeft. Maar ja, echt lekker slapen in zo’n omgetoverde slaapzaal doet natuurlijk geen mens. Om 7 uur kwam de Argentijnse vader al weer binnen. Tot op het bot verkleumd. Koffie, koffie schreeuwde hij. En terecht. Na de koffie alle tassen uit mijn tent gehaald en de tent afgebroken. Zeiknat. Het regende namelijk nog steeds. Ik naar voren naar het restaurant voor ontbijt en de weersverwachting. Die laatste leek goed. De regen zou om half 10 stoppen, maar nog veel mooier: de wind keihard de goeie kant op. Juichend keerde ik terug en begon mijn fiets klaar te maken voor vertrek. Mijn vrolijke gezicht deed het ergste vermoeden bij de Engelse meisjes, want die moesten de andere kant op. Tja… Om tien uur vertrokken na een emotionele discussie met de Argentijnse moeder over Maxima. Ze huilde bijna toen ik haar vertelde hoe populair M in Nederland was. Volgens het routeboekje ( er valt overigens heel weinig te kiezen) zou ik vandaag naar Haast aan de westkust de mooiste route fietsen. En ja hoor. Eerst na 16 km nog even flink klimmen naar de Haastpas, om daarna langs bergen en valleien af te dalen. Uitzicht op besneeuwde toppen. (vannacht vers sneeuw gevallen) Overal onstuimige watervallen, met mos begroeide hellingen en veel bos. En…..de wind fors mee. De 80 km ging dan ook in minder dan 4 uur. In Haast had het echter ook geplensd vannacht, dus alle tentplekken stonden onder water. Dus een motel kamer. Oef even genieten. Helaas is er geen restaurant of supermarkt in de buurt, dus dat wordt heet water over mijn gevriesdroogde spaghetti bolognese met een overgebleven yoghurtje na. Je moet toch ergens op bezuinigen… Morgen naar Fox Glacier. 120 km en bij goed wil ik daar een nachtje blijven om te wandelen en de gletsjer te bewonderen.
-
22 Januari 2017 - 11:06
John En Mieke:
Man,man wat een boudel. De regen dus. Maar mooie foto's En verhalen. Commentaar van Mieke: had hij niet beter een campertje kunen huren. Kon Toos ook mee.
Maar dat zien wij natuurlijk anders...hoewel, een tentje, nee die tijd is geweest.
Geniet daar, zodat wij elke dag(!)bij ons ontbijt de krant even laten voor wat het is en eerst waarbenjinu openen.
-
22 Januari 2017 - 11:52
Bert B:
Mooie foto's Eddy. Veel plezier verder. -
22 Januari 2017 - 15:44
Jan Drenth:
Godsallemachtig… Dit begint behoorlijk te lijken op een of andere rampenfilm… Zo moet de situatie ongeveer geweest zijn bij de watersnoodramp of bij weer eens een overstroming in Bangladesh…
Allemaal bibberende vakantiegangers, bij elkaar kruipen in een noodslaapzaaltje, alle spulletjes kletsnat, heet water over gevriesdroogde spaghetti… En niemand die hardop de voor de hand liggende vraag stelt: 'Waar zijn we nou helemaal in vredesnaam mee bezig'…
Overigens beginnen jouw stukjes wel een prettig vast onderdeel te vormen van het standaard ochtendritueel hier: wakker worden, opstaan, toilet, verwarming omhoog, ontbijtje maken, krantje uit de bus, stukje van Eddy lezen, verwarming nog wat hoger, spinnen van tevredenheid, blij zijn dat ik daar niet zit. Nee, je draagt zonder meer bij aan de kwaliteit van leven hier. Dank daarvoor!
-
23 Januari 2017 - 02:14
Marina:
Ha die Eddy na 5 dagen op een schapenfarm in patagonie 5000 ha grond en 3000 schapen weer in de bewoonde wereld Punta Arena. En eindelijk weer wifi zodat ik een hele week van jouw avonturen kon genieten. Heerlijk hoor, soms afzien en verder veel genieten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
