Dag 14. 3 juni. Van Cordoba nr Lora del Rio 88 km

Dag 14. 3 juni 2024. Cordoba - Lora del Rio 91 km

Om 6.15 ging mijn telefoonwekker. Na 8 uur slaap fris genoeg om direct uit bed te stappen. Henk startte iets langzamer, dus voor mij was het koffiezetten en ontbijt maken. Daarna onze 11 tassen naar de lift slepen en beneden de fietsen optuigen. Wat een leuk appartement was dit in hartje Cordoba. Even na 7 u op de fiets. Nog maar 24 graden. Heerlijk. Vlot de stad uit op een stenig weggetje omhoog na. Beiden van de fiets en omhoog duwen. Ja leuk hoor zo’n fietstocht soms. Daarna een paar korte steile hellinkjes om daarna 75 km kabbelend te fietsen. Links en rechts sinaasappelenplantages. In tegenstelling tot de olijven zien de boompjes er groen uit. Alle plantages worden bevloeid. Hoe lang gaat dat nog goed. .

Om 13.00 reden we Lora del Rio binnen na 86 km op zoek naar ons appartement. Een vreemde gewaarwording was dat we naar het industrieterrein werden verwezen. Nadat een meneer in rap Spaans ons duidelijk maakte dat we rechts, rechts, rechts moesten waren we de kluts fijn kwijt. Bij een kroeg/kantine maar even gebeld. Gewoon weer terug van waar we vandaan kwamen. Een man in een rolstoel ving ons op.Beetje rare zin Eddy, maar zo was het wel. Tegelijkertijd kwam er een vrouw aanlopen, dieduidelijk maakte dat het appartement boven hun huis was. Op de 2e verdieping troffen wij voor 6 tientjes een splinternieuw, prachtig appartement met kamer/keuken, badkamer en 2 slaapkamers. Te gek.

Na het douchen lopend het dorp in op zoek naar een stevige maaltijd. In een kroeg/kantine achtige setting ( bar, formicatafels en stoelen en een holle akoestiek) belanden we bij tientallen schreeuwende Spanjaarden, die hun lange pauze daar doorbrachten. Henk bestelde bier, moest zijn naam doorgeven en kreeg de tapaskaart mee. We bestelden beide 3 hapjes a 3 euro. Heeeeeenk schreeuwde de vrouw van de kastelein bij het eerste hapje. Russische salade op een schoteltje met 2 lepels. Heeeeeenk schreeuwde ze weer: tomaten met zout en makreel. Heerlijk. En zo ging het 6 hapjes door. Fantastisch. Spanjaarden praatten niet met elkaar, ze schreeuwen met elkaar. Wat een herrie, maar ook wat gezellig. We ziiten echt midden in het Spaanse leven. Heerlijk. Na anderhalf uur naar de supermarkt voor boodschappen. Niemand op straat, behalve wij idioten die bij 40 graden op straat lopen. In de super heerlijk koel. Nog even de bewondering gekregen van een mooie jonge caissiere en het loopje terug naar het appartwment ging vanzelf. Nu dus de siësta……..Na het slaapje de favoriete gazpacho van Henk gegeten, gewoon uit een melkpak, een broodje en ja gewoon naar bed. We willen weer om 7 uur op de fiets zitten, zodat we om 13.00 arriveren in de bruisende hoofdstad van Andalusie………