Zondag 5 februari

Zondag 5 februari
Wat een prachtig plekje aan de rivier had ik gisteren. Maar zoals ik al memoreerde, zonder stroom en zonder Wifi, zelfs zonder enig netwerk. Kan ik daar nu echt niet meer zonder? Er zijn verzachtende omstandigheden, zo ver van mijn lief, maar toch. Ik mag hopen dat ik op de volgende camping in Picton een stevige wifi heb opdat ik wat foto’s kan uploaden. Om zeven uur begonnen de eerste kinderen te huilen (dat dan weer wel) waardoor ik mooi op tijd op de fiets zat. Helaas moest alles kletsnat ingepakt worden zonder dat het een drup had geregend. Wat een dauw en geen zon nog. Het wordt een prachtige zondag. 60 kilometer met wat klimmetjes maar in een omgeving van een schoonheid. Adembenemend. Elke bocht bleek een foto waard. Bergen, valleien en warer, heel veel water. Diepblauw water dat met eb en vloed in en uitstroomt in dit noordelijk stuk van het Zuidereiland, de Sounds. Om 9 uur al aan de cappuccino in Havelock, waar mijn stille binnenkomst in het cafe de barjuffrouw bijna deed doodschrikken. Zo vroeg had ze nog geen bezoek verwacht. En zeker niet van zo’n oogverblindende bejaarde fietser. Ik had er wel begrip voor, Om half 1 reed ik al het Top 10 Holyday Park op, een keten van campings met alle dezelfde faciliteiten. Een keuken, een relaxroom, een wasserij, campersites en tentsites en overal wifi. Free wifi is de slogan, maar dat gaat tot 100 mb en dan ga je betalen. Als eerste kom ik Ad weer tegen. De Cycle Toursclub heeft hier zijn rustdag en gaat morgen naar St Arnaud op 120 km. Ja ja het is een race en not a ride. Er zijn beroerdere plekken om je rustdag door te brengen (hopelijk zie foto’s). Een prachtig aan een baai gelegen havenstadje met een mondaine uitstraling vanwege de grote jachthaven met daarin het ene schip nog luxer dan het andere. Deze blog schrijf ik zittend aan de waterkant met om mij heen luierende, spelende en flirtende mannen, vrouwen en kinderen. Het is 25 graden, helder blauw en een stevig briesje. Een plaatje. Heb zonet in de supermarkt mijn avondeten gekocht, een blik iets onbestemds, maar met een gezond yoghurtje als dessert. Ik verlaat zo mijn plek onder een palmboom en overweeg op het terras voor ik terug naar de camping wandel, een biertje te drinken. Zo nu weten jullie in winters Nederland waar ik vertoef. Overigens schijnt het morgen al weer wat minder weer te worden. Maar ik pak de boot van 14.15 naar Wellington en arriveer daar dan om half 6. Op 100 meter van mijn plek vertrok een half uur geleden zo’n ferry, een boot waar de Terschelling- en Vlielandboten wel een paar keer in passen. Helaas ontmoet ik door deze vertrektijd niet opnieuw het stel uit Amsterdam, dat de boot van 11 u neemt. Ik heb staan bedelen en smeken tegenover een prachtige kaartverkoopster om ook om 11 uur te mogen vertrekken, maar helaas. Volgeboekt. Keihard. Kan niet 1 superslanke ( ik eet slecht en klim veel) oudere jongere meer bij. Mmmmm.. Dus om 14.15 waarbij ik na aankomst nog 11 km moet trappen om op de camping te komen. Als het regent neem ik een hostel in het centrum. Ik hoop dat het regent. Naast mij is Johann aus Hamburg komen te staan. Ook per fiets. Zijn eigen. Volkomen ongeschikt volgens hemzelf. Hij vindt het te zwaar. Is drie weken hier en heeft 100 km gefietst. De rest in de bus. Kinderachtig type. Kookt ook niet zelf. Is net vertriokken naar de stad, terwijl ik dat blik onbestemds heb verorberd. Veel bruine bonen. Het vult zal ik maar zeggen. Maar als er een FEBO in de buurt zou zijn………..