Zaterdag 14 januari

Zaterdag 14 januari
Om 8 uur sliep ik gisteravond, tja dan ben je om 6 uur ook wel wakker. Een boerennacht heeft zoiets. Even gegeten en toen maar eens veel werk van mijn achterwerk gemaakt. Smeren, smeren. Zo wat had ik een last gister. Mijn zit is ook beduidend anders dan mijn eigen fiets. Om half 8 vertrok ik van de camping. De Koreaan naast mij gaf nog geen enkel teken. Hij vertelde gister in uiterst moeizaam engels dattie al 2 maanden in Nieuw-Zeeland aan het fietsen was. Na een half uur was de inspanning voor mij om hem te volgen zo groot, dat ik hem vertelde naar de douche te moeten. Hij keek erg teleurgesteld. Blijkbaar had hij voor het eerst iemand gevonden, die zo lang naar hem luisterde. Ik ben zelf niet aan het woord geweest. Geloof het of niet.
Maar de tocht beloofde volgens het routeboekje van onze vrienden Joop en Alie een makkelijke te worden, behalve……..de 1e 3 kilometer. Dus net uit bed, loodzware nieuwe fiets met duidelijk minder bereik in de versnellingen en dan zonder warming-up 10% op. Ik ging dood. Na 300 m liep ik al naast de fiets. Uiteindelijk ben ik boven gekomen om daarna uitsluitend te genieten. Hoewel opnieuw een vrij saaie boel op een weg, die ik 80 km moest volgen. Rechts van mij de Alpen en daarvoor en links uitsluitend boerenbedrijven. Om 14.00 reed ik dan ook al Geraldine in, maar luisterend naar Graig en mijn achterwerk, het was mooi geweest. Geen camping in de wijde omtrek, maar wel een geweldig backpackershostel. Om drie stond ik al onder de douche en om 4 uur liep ik als een toerist door het uiterst saaie stadje Geraldine. Om 5 uur terug in de hostel en om 5 over 5 zat mijn was van 5 dagen in de machine. Straks even wat eten maken in de gemeenschappelijke keuken en weer op tijd naar bed.
Wat mij tot nu toe opvalt in dit land zijn de automobilisten, die erg hard rijden en het feit dat ik nauwelijks fietsers tegenkom. Het een zal met het ander te maken hebben. Een heel groot verschil met Amerika zijn de campers. Je ziet ze heel veel maar zijn overwegend klein van omvang. Waar je in Amerika campers zag, waar eerst de beide slaapkamers hydraulisch werden uitgeschoven en de auto uit de ruimte kwam, is het hier toch zeer vergelijkbaar met de VW-BUSJES met vast dak bij ons. Maar dan Toyota. Tot nu zijn de dorpen en stadjes niet meer dan uitgerekte kruispunten. Daar wordt in de emigratielanden toch weinig van gemaakt. Het moet vooral ruim en saai zijn. Ook hier is de auto zo belangrijk dat ook alles via de auto bereikbaar moet zijn.
Het mooiste gedeelte moet nog komen. Helaas moet er daarvoor erg geklommen worden. Ja roep het maar: dat wil je toch zelf……….