Christchurch

Yessss. Ik ben er. Na nog eens 11 uur vliegen op een uiterst krap plekje bij het raam, kwam ik gebroken aan in Christchurch. Meteen maar de rijke toerist uitgehangen en me met een taxi naar mijn overnachtingsadres laten brengen. Nu lijkt het of ik binnen 5 min in de taxi zat, maar dit is NwZeeland. Iedere reiziger mag vertellen wat hij zoal meeneemt en alle bagage wordt gescreend. Het vliegtuig landde om 5 uur en om half 8 zat ik in de taxi. Om 8 uur lag ik in bed en om 5 over 8 sliep ik. Kapot. Maar vanmorgen (het is hier inmiddels donderdag 10.30) was ik om 8 uur weer geheel de man.
Met de stadsbus ( die taxi was nauwelijks te betalen) naar het centrum. Een centrum dat nog steeds herstellende is van de enorme aardbeving van een paar jaar geleden. Allemaal nieuwe gebouwen die uit de grond gestampt worden. De ravage moet hier verschrikkelijk zijn geweest. Ik sprak met iemand in de bus, die vertelde dat iedere NwZeelander bij het wakker worden eerst naar de aardbevingssite kijkt. In deze tijd blijken er iedere dag nog 5 bevingen plaats te vinden. We moeten in Groningen maar een nieuw woord verzinnen voor onze bevingen, want we spreken absoluut niet over het zelfde verschijnsel. In mijn kamer hangt een groot papier met daarop als eerste wat te doen bij een aardbeving. Niemand echter die erover piekert dit land te verlaten. De mensen die ik tot nu gesproken heb halen hun schouders op. Het hoort erbij en de overheid repareert wel. Geen discussie.
Vanmiddag ga ik mijn fiets halen om daarna te overwegen of ik hier tot zaterdag blijf. Er valt nog veel te zien. ...