Dag 32 Siem Reap, Cambodja

Dag 32 Siem Reap Cambodja
Het zou vandaag tempeldag worden. En het is inderdaad tempeldag geworden. Daar moet je naar toe als je in Cambodja bent. Wat zal het je spijten als je daar niet geweest bent. En nog veel meer aanmoedigingen van mensen, die er net als ik het een en ander over hebben gelezen. De AWOL had in haar routeboekje (perfect, kan niet anders zeggen) de laatste bladzijden ingeruimd voor 2 routes over het Angkor complex. Vanmorgen om half negen op pad. Enorme drukte al bij het ticketbureau. Bussen vol Chinezen, vooral zij, werden aangevoerd, maar ook opvallend veel Fransen. Wellicht willen ze toch eens rondneuzen in hun vroegere kolonie. Nadat ik keurig op de foto was gekomen, kreeg ik mijn ticket met daarop mijn hoofd, voor 1 dag. 37 dollar. In 2015 bleken er 3 miljoen mensen het complex te hebben bezocht. Is nodig, want van het hele tempelcomplex is men slechts bezig met het herstel aan zo'n 20 %. Dat wil dus zeggen dat er zeker 200 jaar over heen gaan alvorens dit complex echt hersteld is. Daarvoor moet de cultuur een knieval maken voor het vermaak. Met zo ontzettend veel toeristen begint het te lijken op een kermisattractie. Rond elke tempel staan restaurants, kledingstandjes, souvenirs enz, enz. Natuurlijk snap ik dat alles geld oplevert, maar of de verkopers dat voor een deel afstaan voor het herstel, waag ik te betwijfelen. De horden toeristen zijn met weinig anders bezig dan elkaar te fotograferen op de gekste plekken, maar ook op de gekste manieren. En opnieuw de Chinezen voeren daarin de boventoon. Wil je naar specifieke plekken, bijv de torens van de Angkor Wat, sta je inmiddels in een rij, die aardig begint te lijken op de rij bij de St Pieter in Rome. Een Frans gezin waarmee we in contact kwamen, vertrokken ook hoofdschuddend. Dit is niet heel leuk meer. Het aantal gidsen is oneindig en schetteren in de tempels allemaal door elkaar. Je wordt overvallen door de grootsheid van dit complex en het besef dat het reeds in de 12e eeuw gebouwd. En dan praat ik over het grootste bouwwerk, de Angkor Wat, waarbij Wat gewoon Tempel betekent. Je loopt je slechts te verbazen over het feit, dat dit allemaal gebouwd kon worden in die tijd zonder specifieke middelen. Men vermoedt dat olifanten een grote rol hebben gespeeld in het zware werk. En er zal menig bouwvakker in die tijd bij gesneuveld zijn. En dat ter meerdere glorie van diverse goden, maar ook van koningen en hun kinderen in die tijd. Ooit gebouwd op Hindoeïstische basis, maar naarmate de tijd voortschreed steeds meer op Boedhistische grondslagen. Echte liefhebbers zullen daar weken kunnen rondlopen. Wij niet. Na 50 km en vele ruïnes van prachtige tempels, zijn we blij, dat we het gezien hebben, maar het was genoeg. Om 16.00 terug in het hotel en nog even relaxen in het zwembad. Wat een enorme luxe na onze fietstocht. Morgen de fietsen inpakken, een laatste keer de markt over, even zwemmen en op tijd naar bed. Woensdagochtend staat de taxi om 7 uur klaar………