Vietnamreis dag 3

Zondag 13 oktober dag 3
Gisteravond na 34 uur op de been te zijn geweest als een blok in slaap gevallen. Kwam ook vanwege het heerlijke etentje op de 11e verdieping van ons hotel waar een fraai overzicht van Hanoi ons geboden werd. De prijs viel niet tegen maar ging al weer richting westerse prijzen. Het beste voor je portemonnee is op straat te eten en meteen het derde deel van de prijs te noemen, die zij bieden. Al met al voel je je al gauw die patserige westerling (Jan D). Om 11 uur wakker met het verrassende bericht over het Nederlands elftal. Ben ik even weg, gaan ze plotseling raar doen. Vanaf 12 uur tot 5 in de binnenstad rondgedoold zonder iets speciaals te beleven. Uitsluitend verbazing over de drukte, zelfs op zondag. Het lijkt erop dat iedere Vietnamees zijn/haar geld verdient met handel. Het maakt niet uit waarmee. Winkeltje en kraampjes van 2 vierkante meter en hup er wordt handel in gestopt. En ja het is voor ons westerlingen spotgoedkoop, terwijl je regelmatig het gevoel hebt dat men te veel vraagt. Maar dan nog. Maar hoe ieder zijn plek vindt in die chaotische wereld is ons een raadsel. Maar wat opvalt? Nog niet 1 keer een ambulance of politieauto met sirene gezien of gehoord. Het verkeer regelt zich volstrekt zelf. Soms met stoplichten, maar die worden meestal genegeerd. Men let op elkaar blijkbaar, want nauwelijks ongelukken.
De hele middag uitgekeken naar een zaakje waar ik een nieuw horlogebandje kon regelen. Een vrouw in een kledingzaakje hoorde mij die vraag stellen aan een juwelierachtige buurman. Kom maar mee, zei ze in goed engels. Breng je mij naar je broer,zus,neef? Helemaal niet, maar anders vind je het nooit. Op haar hoge hakken trippelde ze drie straten verder en jawel, een nieuw bandje. Uiteindelijk voor 8 euro, waar ik tevreden mee was. Maar toen terug naar haar kledingzaak. Ik moest wat kopen. Ben er uiteindelijk weggekomen met 2 polo’s voor 18 euro. Zij tevreden, ik tevreden. Nu jouw vriend nog, zei ze. Als jij Siep kunt overhalen om hier wat te kopen, koop ik nog een tshirt bij je. Echt niet, Siep schudde slechts zijn hoofd. Blijft gewoon zichzelf. Heb niks neudig.
Straks nog even wat eten en dan studeren op de eerste etappe van morgen. Van Hanoi naar Huong Son over 80 km. De weg schijnt langs wat hondenslachterijen te lopen. Morgen hond proeven. Laat mijn hond het niet horen………………