Dag 20 De Romeinse stad Merida

Dag 20. Een zondag in het teken van het zeer verre verleden.

Merida, een stad in Zuidwest Spanje, ooit gesticht door de Romeinse keizer Augustus, bleek vanaf 1880 een paradijs voor archeologen. Wat deze stad aan Romeinse, maar ook Moorse overblijfselen allemaal naar boven haalde, is bijna ongeëvenaard. En de stad vaart er wel bij. Horden toeristen komen af op de geschiedenis, die door de overheid op een uiterst toegankelijke manier wordt tentoongesteld. Vanaf het zuiden kwamen wij gisteren aangereden, zagen toen al de prachtige Romeinse brug liggen, maar bewaarden de rest van de geschiedenis voor vandaag. Gelukkig bleek het een dag, waarop het weer volop meedeed om je actief te gedragen. Mijn belangstelling voor het verleden is wel een beetje omgekeerd evenredig aan het weer. Om half tien vanochtend bleek het slechts 22 graden, een prima temperatuur om te beginnen met de arena en het muziektheater. Voor slechts 17 euro mochten we in alle rust alles bewonderen. Dwalend door de arena valt je mond open van dit bouwwerk. Brokken steen, te zwaar voor een olifant, die toch op een hoogte liggen, waarbij je beseft, dat er de nodige doden moeten zijn gevallen. In het muziektheater werd gebouwd aan het optreden van een wat lawaaiige band vanavond, want de apparatuur, die stond uitgestald was adembenemend veel. Ongetwijfeld horen we deze groep vanavond tot in het hotel. Onze tocht vervolgde zich langs Romeinse huizen, hun waterleidingssysteem, hun kunst enz enz. Indrukwekkend is ook de ingang van de stad met een stadsmuur zo hoog en zo breed, dat je het als vijand wel uit je hoofd liet om aan te vallen. Toch lukte het de Moren om ergens in de 8e eeuw Zuid Spanje over te nemen en 500 jaar van alles te vernielen en te veranderen. Tot onze katholieke ridders de Moren weer verdreven en opnieuw allerlei wijzigingen aanbrachten. Dit zal zo wel doorgaan zolang er mensen op deze planeet blijven rondlopen. Hoewel hier in Zuid Spanje de klimaatsverandering, waar de mens de nodige invloed op uitoefent, steeds zichtbaarder wordt. De angst voor watertekorten wordt steeds groter en er zijn oorlogen gevoerd voor minder. Na een korte rustpauze nog even het prachtige museum in, waar in tegenstelling tot de ochtend al weer veel meer toeristen op de been waren.

Het menu del dia na het museumbezoek was voor het eerst geen succes. Althans voor mij. De tweede gang was een dusdanig onbestemd stukje vlees, dat ik na 1 hapje er verder maar af ben gebleven. Foute keus, kan gebeuren. Tussen 5 en 7 rust voor de oude mannen om vanavond nog een laatste blik in het prachtige centrum te werpen.

Morgen ziet er qua weer niet al te best uit. Bewolkt en een flinke kans op regen. Er staat een lange etappe te wachten naar Logrosan, toch zo’n 120 km. Of we het halen zien we wel. We weten slechts dat we op 22 juni weer bij de auto moeten arriveren om deze op tijd in Keulen in te leveren…….