Donderdag 14 april 206.

Je moet niet overdrijven met je kilometers, zegt Toos telkens. Natuurlijk heeft dat te maken met onze aanstaande fietstocht naar Rome. ze ziet zichzelf allerlei terrassen voorbij fietsen,omdat ik zo nodig kms wil maken. Absoluut niet. Slechts met Siep gebeurt dat. Vandaag moesten we 130 km overbruggen vanaf 7 uur in de ochtend na een kalme overtocht. Dat is goed tedoen, mits je navigatie goed werkt. Op een kaart rijden moet je toch niet meer aan denken. Maar mijn MIO vreet werkelijk stroom tijdens het navigeren en dus moet je hem voortdurend bijladen. En dat verliep matig. Uiteindelijk kwam Siep met ductape aanzetten om het snoertje vast te zetten,dat er voortdurend uitviel. Helaas. Pas in Oakland vonden we de juiste winkel. Op een kaart de route van vandaag rijden had minstens 2 dagen geduurd. En daar zijn wij niet van.
Prachtige koolzaadvelden,weggetjes met heggetje, alles niet vlak, kortom prachtig maar wel een k....eind. Ook het links rijden en de fietspaden gebruiken kost veel tijd. Waar mogelijk schoot Siep het fietspad op om telkens tot de ontdekking te komen, dat fietspaden in Engeland zomaar weer stoppen. Uiteindelijk koos ook hij voor de weg. Het beeld dat Engelsen wat weinig om fietsers geven werd bevestid onderweg. Een rechts afslaande auto zag een fietser volkomen over het hoofd en boem... Gelukkig geen letsel, hoewel het wel zo klonk. Auto's gaan rakelings langs je, mede omdat de wegen vrij smal zijn. Om 4 uur bij het hotel in Stratford, nog steeds 8 km van the City.Dat overbruggen we morgen per metro. Ons ietwat chabby hotel heeft een paar voordelen. Ik slaap op een een groot 2 persoonsbed, wat ik volgens Siep verdiende (?!) en het ligt in een buurt met prachtige pubs.