Dag 49

Het is woensdag 28 oktober 16.45 en ik lig in een ietwat aftands motel in Oberlin, ongeveer 55 mijl verder dan Merryville. Opnieuw dus een relaxt dagje gehad van ongeveer 85 km. Het zonnetje is weer helemaal terug, de temperatuur gaat alweer naar 30 graden en het eerste deel van Louisiana is mooi, vriendelijk en groen. Ook hier heeft het flink geregend, waardoor alle rivieren en kreken, die we passeren weer gevuld zijn met water. Ik had me wat ingesteld op een arm deel van L, maar tot dusver oogt het goed. Grote , overwegend houten huizen met veel kortgeschoren gras. Nog geen cottonfield gezien. Natuurlijk ziet alles er rooskleuriger uit als de zon schijnt. Ik probeer dat mee te nemen in mijn afweging. De mensen van het museum hadden gisteravond en vanmorgen om 6 uur(!!) een geweldige maaltijd en ontbijt geregeld. Alles zelf gemaakt heerlijk. En onze donatie gaat rechtstreeks naar het museum. Aandoenlijk museumpje overigens, waar geen thema in te ontdekken viel en waarvan de uitleg al gauw overging op verhalen over de reeenjacht en de jacht op alligators. Die schijnen hier veel voor te komen. Met een boot de rivier op, een flinke haak met een kip (!!) eraan en hap haak in de strot van de alligator. Voordat hij in de boot ligt, is hij al ruim dood. En wat te doen met een alligator? Gewoon opeten. Tja. Herten kan ik me nog voostellen, maar alligators. Overigens deed de vrouw van de verteller redelijk smalend over de reeenjacht. Wekenlang een voederplaats maken en als dan het seizoen is geopend is het een fluitje van een cent, zo vertelde ze.
De onderhandelingen met de akela hebben geleid tot een nieuw schema, dat vooral in november een flink aantal dagen leidt tot 75 mijl=120 km. Betekent dat we een rustdag kunnen nemen aan de Golf van Mexico nl Gulfshores. Bij mooi weer in november zwemmen in de Golf. Kan slechter. Bovendien willen een paar mensen, waaronder toch ook graag een bezoekje brengen aan New Orleans. We zien wel…………