Dag 50
Door: Eddy Buisman
Blijf op de hoogte en volg Eddy
30 Oktober 2015 | Verenigde Staten, Ville Platte
Dag 50
Donderdag 29 oktober verlaten we om 7 uur ons motel. In Nederland had dit motel geen dag langer open mogen zijn. Ik sliep met Barry op de 1e verdieping. Naar boven gaan was al een hachelijke onderneming met een wankele trap en leuningen die meebewogen. Het toilet in onze kamer had een luchtverversingssysteem dat aansloeg tegelijk met het licht. Een oorverdovend lawaai klonk dan. De douche kende dat uur geen warm water. De eigenaar was een stel uit waarschijnlijk India. Ons derde motel en telkens Indiers. Al jaren in de VS maar nauwelijks een woord engels. De wasmachine en de droger kenden geen automaat. Meestal samen 3 dollar. Zij stak 10 vingers op. Ik zei tien quarters zeker? No husband, wait. Meneer kwam en vroeg 8 dollar. Uiteindelijk werd het 5. Vanmorgen stonden ze ons uit te zwaaien. Ik voorspel dat het over een jaar in elkaar is gezakt. Om 7 u niet op de fiets, maar naar het plaatselijke cafe om te ontbijten. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Met 13 man ontbijten liep ze over de schoenen, terwijl we hadden afgesproken. Om half 10 konden we vertrekken. 50 mijl. Bijna 80 km. Kort dagje dus ware het niet dat we in Mamou in een lunchcafe terechtkwamen waar de serveersters al helemaal in Haloween stemming waren en vergaten de boel te managen. Ook weer twee uur gezeten, zodat we uiteindelijk om 4 uur op onze prachtige kampeerplek in een State Park achter VillePlatte waren. De Franse namen stammen uiteraard uit de tijd dat zij het hier voor het zeggen hadden. Overigens werden ze eruit geknikkerd door de Britten. Maar nog veel Franse invloeden.
Het blijft een prachtig deel van Louisiana met rijke huizen en oneindige RIJSTVELDEN. Ik maar uitkijken naar de cottonfields, blijkt rijst het nationale product. O.a. Uncle Samrijst komt hier vandaan. Pratend met een boer zag ik een zichtbare tevredenheid over de opbrengst van dit product. Twee keer oogsten (aug en nov) is natuurlijk niet zo gek.
Maar of dit verhaal vandaag al op internet staat, betwijfel ik zeer……….geen wifi
Donderdag 29 oktober verlaten we om 7 uur ons motel. In Nederland had dit motel geen dag langer open mogen zijn. Ik sliep met Barry op de 1e verdieping. Naar boven gaan was al een hachelijke onderneming met een wankele trap en leuningen die meebewogen. Het toilet in onze kamer had een luchtverversingssysteem dat aansloeg tegelijk met het licht. Een oorverdovend lawaai klonk dan. De douche kende dat uur geen warm water. De eigenaar was een stel uit waarschijnlijk India. Ons derde motel en telkens Indiers. Al jaren in de VS maar nauwelijks een woord engels. De wasmachine en de droger kenden geen automaat. Meestal samen 3 dollar. Zij stak 10 vingers op. Ik zei tien quarters zeker? No husband, wait. Meneer kwam en vroeg 8 dollar. Uiteindelijk werd het 5. Vanmorgen stonden ze ons uit te zwaaien. Ik voorspel dat het over een jaar in elkaar is gezakt. Om 7 u niet op de fiets, maar naar het plaatselijke cafe om te ontbijten. Dat hadden we beter niet kunnen doen. Met 13 man ontbijten liep ze over de schoenen, terwijl we hadden afgesproken. Om half 10 konden we vertrekken. 50 mijl. Bijna 80 km. Kort dagje dus ware het niet dat we in Mamou in een lunchcafe terechtkwamen waar de serveersters al helemaal in Haloween stemming waren en vergaten de boel te managen. Ook weer twee uur gezeten, zodat we uiteindelijk om 4 uur op onze prachtige kampeerplek in een State Park achter VillePlatte waren. De Franse namen stammen uiteraard uit de tijd dat zij het hier voor het zeggen hadden. Overigens werden ze eruit geknikkerd door de Britten. Maar nog veel Franse invloeden.
Het blijft een prachtig deel van Louisiana met rijke huizen en oneindige RIJSTVELDEN. Ik maar uitkijken naar de cottonfields, blijkt rijst het nationale product. O.a. Uncle Samrijst komt hier vandaan. Pratend met een boer zag ik een zichtbare tevredenheid over de opbrengst van dit product. Twee keer oogsten (aug en nov) is natuurlijk niet zo gek.
Maar of dit verhaal vandaag al op internet staat, betwijfel ik zeer……….geen wifi
-
30 Oktober 2015 - 03:06
Tjitske:
Jeetje wat een belevenissen in dat mote, geweldig om te lezen! En...ja hoor, verslag is binnen! :-)
-
30 Oktober 2015 - 08:18
Marina :
Ja de indiers die nauwelijks engels spreken, dan is inburgeren met verplicht de taal leren van het land waar je verblijft helemaal top.
Eddy als je cottonfields tegenkomt wil je dan heeeeel goed kijken, ik geloof nog steeds niet dat katoen in kleuren groeit.
en maar weer 50 mile schiet niet echt op, en ik proef zo heel langzaam de ergernis aan het niet efficiënt zijn van sommige onderdelen van je reis.
Maar daarnaast nog steeds enthousiast. Houd dat vol en blijf genieten.
Uncle Sam -
30 Oktober 2015 - 11:47
Jan Drenth:
Vreemd, dat jullie steeds in van die armetierige horecavoorzieningen belanden. Mijn reisgidsen staan vol met allemaal 5-sterren hotels…
En 9 uur doen over 80 km… Dat betekent ruw geschat nog zo'n 180 uur fietsen. Dat wordt nog aanpoten om voor de kerst thuis te zijn...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
