Dag 5 25 mei

Dag 5 25 mei OLMEDILLA - LA RODA 75 km

Tjonge tjonge wat een camping was dit, zeg. In verval. De eigenaren, twee oudjes met beide een uiterst vriendelijk karakter kunnen dit niet meer aan. De camping is vergeven van oude, scheefgezakte stacaravans met daarin dikbuikige Spanjaarden, die niets anders doen dan zitten en drinken. Heel gezellig. Het was vrijdag, dus ook de aanwezige kinderen bleven pal naast onze tent tot half 12 een hoop herrie produceren. Je hebt dan toch de neiging om vanuit je slaapzak keihard in het nederlands te vloeken, maar ik hield me in. Om half 8 de boel weer ingepakt. Dat kost een uurtje, koffie van Henk en toen naar de kantine voor koffie en een werkelijk heerlijk warm stokbrood met ham met daaronder tomatengelei. Verrukkelijk. Tegen half 10 op de fiets richting Barrax. Een vlakke rit in een wonderschoon landschap. Landbouw, druiven en olijven wisselden elkaar af. Helaas nog geen windmolen gezien, wel het bijzondere kerkje, waar iedere zondag de gelovigen flink moeten klauteren. Na 40 km kwamen we langs een irrigatiekanaal te fietsen op een prima fietspad. Grote borden telkens dat je er niet mag fietsen, maar het routeboekje vermeldde dat de politie een oogje dicht doet. En terecht want over de normale weg word je door voortrazende Spanjaarden van de weg gereden. Wel saai overigens 30 km langs een kaarsrecht kanaal met aan beide zijden bos. Om half 2 van het pad af naar La Roda voor het middagmaal en een adres in Barrax vinden waar we kunnen slapen. Inmiddels wel 75 km op de teller bij 34 graden.Eten en bellen naar Barrax voor onderdak. Bellen in het Spaans is uiterst verwarrend voor beide kanten. De conclusie was echter na diverse telefoontjes dat we niet naar Barrax hoefden. En nog verder zagen we niet zitten. En dus om 15.00 een hotel gevonden in La Roda. Een vrij chique hotel met heel veel kamers. Onze fietsen mochten in de schuur op 50 m. Daar stond ook een winkelwagen waarin we al onze tassen deden en dus staat die winkelwagen nu op onze kamer. Tja, die Spanjaarden vonden het wel wat vreemd. Douchen en aan het bier, waardoor ik nu wat slaperig op bed dit verhaal maak. Wijs geworden hebben we voor morgen een appartement geregeld vlak voor Alcaraz. Gelukkig regelt Henk dit, waardoor we niet hoeven te praten over de afstand. Met mijn brommer mag hij elke dag de afstand bepalen.

Beneden in het hotel kunnen we straks nog even aan de tapas……als we niet voor die tijd in slaap vallen.