Dag 4 UNA-OLMEDILLA DE ALARCON 103 km

Dag 4 24 mei

Door alle autoperikelen lijken we een dagje te hebben verloren, maar uiteindelijk helemaal niet. We hadden de afspraak om na twee lange autodagen donderdag te relaxen in UNA en vrijdag te gaan fietsen. Het is vandaag vrijdag en vanaf 8.45 zaten we op de fiets. Wel eerst een hoop werk verzet. Fietsen van de auto, fietsenrek in de auto, alle tassen van boven naar beneden slepen, aan de fiets bevestigen, kortom we waren helemaal klaar toen we nog even zouden ontbijten. Een uiterst mager ontbijt volgde, wel veel koffie en om 8.45 op weg naar Cuenca. Een hele mooie tocht met veel klimwerk en uiteindelijk een steile kasseienrit. Naar de bovenstad van Cuenca. In eendrachtige samenwerking raakten we tijdens klim de route kwijt, die bleek veel vlotter naar de benedenstad te gaan. Cuenca uit was even vervelend met een drukke verkeersweg, maar al snel konden we afslaan. Als doel hadden we OLMEDILLA DE ALARCON. Daar bleek een camping en zoveel zijn er niet op deze reis. Het bleek een zware tocht van uiteindelijk 103 km, waarbij ik de hele dag moest aanhoren, dat ik op de brommer reed. Henk doet het inderdaad louter op spierkracht. Op de vele toppen lig ik dan al lang uit te rusten en bij te komen. In Valera de Abaja aten we om twee uur ons dagmenu, want koken doen we gewoon niet meer. Het rappe Spaans ging ons iets te snel, maar toen de keuze voor vlees werd gemaakt, vroeg Henk vriendelijk of het van de meeeeeeee(schaap) kwam.Nee zei de vrouw van knor, knor. Tja zo komen wij tot keuzes.Na het eten nog twee uur bikkelen alvorens op een wat kwakkelende camping aan te komen met twee uiterst vriendelijke oudjes als eigenaar. De bewondering werd niet onder stoelen of banken gestoken voor onze fietstocht en twee ijskoude biertjes stonden snel op de bar.

Daarna onze tentjes opgericht en om 19.00 nog even aan het stokbrood en soep. Een prima dagje, misschien iets te ver voor Henk, want hij had de pijp behoorlijk uit. Inmiddels is het weer helemaal het mannetje en over morgen een rustdag hoor ik hem niet meer. Op naar Barrax zo’n 85 km verderop op over vlak terrein, voor zover je in Spanje daarvan kunt spreken. We zitten in La Mancha maar de windmolens, die we tot dusver zagen, waren vrij modieus. Wellicht komen we ze morgen tegen, die welbekende molens waarbij het lijkt of de wieken er tegenaan geplakt. Voor de weerliefhebbers: we reden in de stralende zon met tegenwind…….