Dag 11 2 okt.

Dag 11 2 oktober 2017
Wakker worden in het motel in Kayenta. Half 7 was het al, maar eerder hoefde niet, want het ontbijt kon pas om 7 uur genuttigd worden. Breakfast included. Eindelijk eens een uitgebreid ontbijt. Tegen 8 uur op de fiets, nadat ik nog even in de giftshop een blikje lippenzalf kocht met daarin verwerkt Indiaanse medicamenten. Tja, baat het niet enz. Mijn lippen zijn door zon en wind zo verbrand, dat alles wat ik eet en drink pijn doet. Na alle middeltjes gebruikt te hebben, legde ik 11 dollar neer voor een Indiaans neppertje. Tja als je ten einde raad bent, mag het wat kosten.
Het was steenkoud op de fiets. Een harde koude wind blies ons recht in het gezicht. Of eigenlijk specifieker in het gezicht van Rene. Als ik op kop fiets, zakt het tempo meteen met 3 km en dat gaat hem toch echt te langzaam. Solidariteit heeft zijn grenzen. Ruimhartig gun ik hem de kop. Na 2 uur aangekomen bij Monument Valley. Natuurlijk begint dat bijzondere landschap niet meteen bij de toegangspoort, maar al eerder. Bizar gevormde rotspartijen in een verder desolaat landschap. Om binnen te komen vroeg de dienstdoende Indiaan eerst 20 dollar, maar na enig onderhandelen werd dat tenslotte 12 dollar. Eerst maar eens een hapje eten. Het ontbijt was in get restaurant net afgelopen en over een kwartier zou de lunch beginnen. Terug naar de giftshop met daar uitsluitend door Indianen gemaakte spulletjes en vooral sieraden. Prachtig, mar prijzig. Het werd lunchtijd en we besloten beide een Navajo specialiteit te nemen. Zelden zo’n bord vol gezien met alle mogelijke ingredienten. Lekker maar veel. Met daarbij een biertje. Jawel, maar alkohol vrij. Er moet in dat reservaat een levendige zwarte handel in alkohol zijn, want niemand maakt mij wijs dat Indianen geen alkohol drinken. Na de lunch de afweging gemaakt om een tourtochtje op de fiets te maken door Monument Valley, maar de hoeveelheid stofwolken, die we zagen, veroorzaakt door auto’s weerhield ons daarvan. Op zoek naar een camping, een paar mijl verderop. Die paar mijl omhoog en tegen de wind in waren de moeite waard. Een prachtige camping, gelegen tussen de rode rotsen, heette ons van harte welkom. Er volgde een middagje chillen. Lekker met wifi tot bij de tent. Colaatje, kopje koffie met chocola, nog een colaatje, aankomende gasten bekijken, waarbij we alle vrouwen van enig commentaar voorzagen, kortom een prettig mannenmiddagje. Straks even een gemakkelijke uitsmjjter eten, yoghurtje na, slapen en voorbereiden op onze tocht naar Bluff over 95 km met daarin opnieuw veel hoogtemeters. Nog 3 etappes en we zitten op de helft bij Moab. Onze (mijn) eerste echte rustdag. Ik kijk er naar uit……..