Dag 11 2 okt.
Door: Eddy
Blijf op de hoogte en volg Eddy
03 Oktober 2017 | Verenigde Staten, Kayenta
Dag 11 2 oktober 2017
Wakker worden in het motel in Kayenta. Half 7 was het al, maar eerder hoefde niet, want het ontbijt kon pas om 7 uur genuttigd worden. Breakfast included. Eindelijk eens een uitgebreid ontbijt. Tegen 8 uur op de fiets, nadat ik nog even in de giftshop een blikje lippenzalf kocht met daarin verwerkt Indiaanse medicamenten. Tja, baat het niet enz. Mijn lippen zijn door zon en wind zo verbrand, dat alles wat ik eet en drink pijn doet. Na alle middeltjes gebruikt te hebben, legde ik 11 dollar neer voor een Indiaans neppertje. Tja als je ten einde raad bent, mag het wat kosten.
Het was steenkoud op de fiets. Een harde koude wind blies ons recht in het gezicht. Of eigenlijk specifieker in het gezicht van Rene. Als ik op kop fiets, zakt het tempo meteen met 3 km en dat gaat hem toch echt te langzaam. Solidariteit heeft zijn grenzen. Ruimhartig gun ik hem de kop. Na 2 uur aangekomen bij Monument Valley. Natuurlijk begint dat bijzondere landschap niet meteen bij de toegangspoort, maar al eerder. Bizar gevormde rotspartijen in een verder desolaat landschap. Om binnen te komen vroeg de dienstdoende Indiaan eerst 20 dollar, maar na enig onderhandelen werd dat tenslotte 12 dollar. Eerst maar eens een hapje eten. Het ontbijt was in get restaurant net afgelopen en over een kwartier zou de lunch beginnen. Terug naar de giftshop met daar uitsluitend door Indianen gemaakte spulletjes en vooral sieraden. Prachtig, mar prijzig. Het werd lunchtijd en we besloten beide een Navajo specialiteit te nemen. Zelden zo’n bord vol gezien met alle mogelijke ingredienten. Lekker maar veel. Met daarbij een biertje. Jawel, maar alkohol vrij. Er moet in dat reservaat een levendige zwarte handel in alkohol zijn, want niemand maakt mij wijs dat Indianen geen alkohol drinken. Na de lunch de afweging gemaakt om een tourtochtje op de fiets te maken door Monument Valley, maar de hoeveelheid stofwolken, die we zagen, veroorzaakt door auto’s weerhield ons daarvan. Op zoek naar een camping, een paar mijl verderop. Die paar mijl omhoog en tegen de wind in waren de moeite waard. Een prachtige camping, gelegen tussen de rode rotsen, heette ons van harte welkom. Er volgde een middagje chillen. Lekker met wifi tot bij de tent. Colaatje, kopje koffie met chocola, nog een colaatje, aankomende gasten bekijken, waarbij we alle vrouwen van enig commentaar voorzagen, kortom een prettig mannenmiddagje. Straks even een gemakkelijke uitsmjjter eten, yoghurtje na, slapen en voorbereiden op onze tocht naar Bluff over 95 km met daarin opnieuw veel hoogtemeters. Nog 3 etappes en we zitten op de helft bij Moab. Onze (mijn) eerste echte rustdag. Ik kijk er naar uit……..
Wakker worden in het motel in Kayenta. Half 7 was het al, maar eerder hoefde niet, want het ontbijt kon pas om 7 uur genuttigd worden. Breakfast included. Eindelijk eens een uitgebreid ontbijt. Tegen 8 uur op de fiets, nadat ik nog even in de giftshop een blikje lippenzalf kocht met daarin verwerkt Indiaanse medicamenten. Tja, baat het niet enz. Mijn lippen zijn door zon en wind zo verbrand, dat alles wat ik eet en drink pijn doet. Na alle middeltjes gebruikt te hebben, legde ik 11 dollar neer voor een Indiaans neppertje. Tja als je ten einde raad bent, mag het wat kosten.
Het was steenkoud op de fiets. Een harde koude wind blies ons recht in het gezicht. Of eigenlijk specifieker in het gezicht van Rene. Als ik op kop fiets, zakt het tempo meteen met 3 km en dat gaat hem toch echt te langzaam. Solidariteit heeft zijn grenzen. Ruimhartig gun ik hem de kop. Na 2 uur aangekomen bij Monument Valley. Natuurlijk begint dat bijzondere landschap niet meteen bij de toegangspoort, maar al eerder. Bizar gevormde rotspartijen in een verder desolaat landschap. Om binnen te komen vroeg de dienstdoende Indiaan eerst 20 dollar, maar na enig onderhandelen werd dat tenslotte 12 dollar. Eerst maar eens een hapje eten. Het ontbijt was in get restaurant net afgelopen en over een kwartier zou de lunch beginnen. Terug naar de giftshop met daar uitsluitend door Indianen gemaakte spulletjes en vooral sieraden. Prachtig, mar prijzig. Het werd lunchtijd en we besloten beide een Navajo specialiteit te nemen. Zelden zo’n bord vol gezien met alle mogelijke ingredienten. Lekker maar veel. Met daarbij een biertje. Jawel, maar alkohol vrij. Er moet in dat reservaat een levendige zwarte handel in alkohol zijn, want niemand maakt mij wijs dat Indianen geen alkohol drinken. Na de lunch de afweging gemaakt om een tourtochtje op de fiets te maken door Monument Valley, maar de hoeveelheid stofwolken, die we zagen, veroorzaakt door auto’s weerhield ons daarvan. Op zoek naar een camping, een paar mijl verderop. Die paar mijl omhoog en tegen de wind in waren de moeite waard. Een prachtige camping, gelegen tussen de rode rotsen, heette ons van harte welkom. Er volgde een middagje chillen. Lekker met wifi tot bij de tent. Colaatje, kopje koffie met chocola, nog een colaatje, aankomende gasten bekijken, waarbij we alle vrouwen van enig commentaar voorzagen, kortom een prettig mannenmiddagje. Straks even een gemakkelijke uitsmjjter eten, yoghurtje na, slapen en voorbereiden op onze tocht naar Bluff over 95 km met daarin opnieuw veel hoogtemeters. Nog 3 etappes en we zitten op de helft bij Moab. Onze (mijn) eerste echte rustdag. Ik kijk er naar uit……..
-
03 Oktober 2017 - 07:56
Siep Brink:
Hallo Eddy en Rene,
Al jullie fietsinspanningen worden beloond door de prachtige natuur. En het mooiste moet nog komen. Bryce Canyon. Geniet er van heren en geniet straks ook van jullie rustdag.
Groet: Siep. -
03 Oktober 2017 - 08:18
Marina:
Ja het is en blijft een prachtig en raar land Amerika,
Het is een mooie tocht maar minder avontuurlijke beschrijvingen, gaat dit je laatste USA tocht zijn?
hopenlijk goed uitgerust na een mannen middag je ik zie het al voor me cola'tje in de hand en nou nou die mag er wezen maar ze ..... en ga zo maar door lekker lummelen.
En inderdaad s'ochtends nog bijna vriezen en na een paar uur hitte alom zonder wezenlijke schaduw. zorg goed voor je lippen want eten met pijn daar val je te veel van af.
Op naar het volgende stuk en inderdaad op naar een echte rust dag
-
03 Oktober 2017 - 11:59
Jan Drenth:
Die onderhandeling met die indiaan om $20 terug te krijgen naar $12, daar had ik graag bij willen zijn... Dat moet hilarisch geweest zijn. En ik zie die indiaan al na afloop tevreden grinnikend teruglopen naar zijn kameraden: 'Weer een stel van die stomme Hollanders. Op de fiets nota bene. Dat volk moet helemaal van het padje zijn. Maar ik heb ze mooi een poot kunnen uittrekken. Kom jongens, we nemen er nog eentje!' -
03 Oktober 2017 - 18:35
Bob:
Ha Eddy,
Ik lag een paar dagen achter met het lezen van je verslagen. Maar ben er weer bij. Ik weet nog goed die eindeloze lijkende wegen maar dat is met een auto toch echt iets anders dan met de fiets. Mooi, de beschrijvingen van de dagen in de Grand Canyon. Als fietser ga je de canyon misschien niet gauw in maar ook dat is een belevenis. Ben benieuwd naar Moab. Geniet van je rustdag en de foto's op facebook zijn top dus ga zo door.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
