Dag 4 25 sept

Dag 4 maandag 5 september
Gisteren was het om 19.00 u pikdonker en dus lagen we om half acht in ons tentje, ons eigen tentje. Tja en als je dan tegen 8 uur in slaap valt, is het niet zo gek, dat je om 4 uur klaarwakker bent. En zo overkwam Rene precies datgene, dat hij aan de keukentafel bij Toos nog in alle toonaarden ontkende. Als Eddy vroeg wil fietsen, hij gaat zijn gang maar, voor 9 u zit ik niet op de fiets. Vandaag zat hij om half 7 op de fiets op weg naar het Hoover Dam Casino voor een ontbijtje. Je gelooft het niet maar op die tijd zitten er al weer diverse mensen achter de gokkasten. Aan hun trieste blikken te zien, ging het niet goed. Om half 8 op weg naar Kingman voor een tocht van 125 km met 1275 hoogtemeters. Over een weg waar de vluchtstrook na 20 km ophield. Een pure zelfmoordactie bijna. Vrachtwagens die op de cruise met 70 mijl per uur ons de mouwen uit het wielershirt reden. Eng. En zwaar met al die bulten . Onderweg in shabby wegrestaurants drinken en voedsel tot ons genomen, die bij Rene tot vervelende maagproblemen leidde. Ondertussen fietst hij omhoog alsof hij op de vlakke weg zit. Ik weet inmiddels precies wanneer de weg omhoog loopt , want dan verdwijnt Rene uit het zicht. Niet erg, boven staat hij steeds trouw te wachten. Ik had hem gewaarschuwd. De hitte en de bulten en de snelweg zonder vluchtstrook zorgde voor een vervelende dag. Afzien en afzien. Tot Kingman waar RVparken ons weer categorisch weigerden. No tents, no tents. En dus liggen we in arremoede opnieuw naast elkaar in een motel met direct naast de deur een restaurant. Even 2 biertjes voor het eten deed ons bijna instorten. Zo moe waren we blijkbaar. Na het eten om 6 uur ( ook Amerikanen houden van op tijd eten) de was uit de droger gehaald en plat. Rene weigert toe te zeggen, dat we morgen opnieuw vroeg op moeten om ruim voor het donker wordt op de eventuele camping te arriveren. Ik reken erop dat we om 7 uur op de fiets zitten. Hij valt nu al bijna in slaap.