Dag 69 Epiloog

Met deze aflevering wil ik mijn blog over mijn Southern Tier fietstocht door het zuiden van de USA afsluiten. Velen vroegen zich namelijk af waarom ik voor een groep heb gekozen en niet gewoon op de bonnefooi ben gaan fietsen. Dat had gekund. Deze fietstocht is een van de vele tochten, die zijn uitgezet door de Adventure Cycling Association (even googelen). Al deze tochten kun je in groepsverband fietsen met of zonder volgauto, maar ook strikt individueel of in welk groepsverband ook. Aan alles hangt een prijskaartje. Koop je alleen kaarten, dan is het heel goed mogelijk deze tochten te fietsen, omdat de kaarten heel gedetailleerd zijn, terwijl op de achterkant alle mogelijke overnachtings mogelijkheden worden aangegeven en allerhande nuttige informatie. Ik heb bewust gekozen voor een groep, waarvan ik wist dat deze in 65 dagen de tocht zou gaan maken. De plekken waar we overnachtten, lagen voor een groot deel vast. Dit zelf te regelen kost gewoon veel tijd waardoor zo’n tocht nog een stuk langer. Zo lang fietsen en dus leven in een groep mensen, die je op voorhand niet kent, moet een bewuste keus zijn. Zo niet, dan wordt het een zware tocht, niet alleen door het fietsen. Er vielen niet voor niets 3 mensen onderweg af, waarvan 2 zeker door moeite te hebben op te gaan in de groep. De derde had zich gewoon niet goed voorbereid. Mijn ervaring is, dat je nooit meer te weten komt over een land door samen met mensen uit dat land op te trekken.
Mocht ik mensen enthousiast hebben gemaakt, ik ben graag bereid alle mogelijke informatie te verstrekken. Mocht je dat kriebelige gevoel ook hebben om iets dergelijks eens te doen? Stel het niet uit. Doe het op het moment, dat je het kunt doen.
Tenslotte, na een afsluitend diner is vanmorgen een ieder zijns weegs gegaan. Gek idee hoor te beseffen, dat je van de groep mensen, waarmee je zo intensief ben opgetrokken naar alle waarschijnlijkheid nooit iemand meer ziet. Ik middels zit ik in Orlando en kick de komende dagen af. Ik wil al mijn volgers hartelijk danken voor hun goedbedoelde, grappige, cynische en vooral bemoedigende commentaren zowel op mijn blog als op facebook. Het heeft mij absoluut geholpen. Dank. Tot mijn volgende fietsreis…….Eddy