Dag 63
Door: Eddy Buisman
Blijf op de hoogte en volg Eddy
12 November 2015 | Verenigde Staten, Tallahassee
Dag 63
Wat weer een fantastische dag na die drie koude, mistige, regenachtige dagen. En we zagen het gisteren al aankomen. Vandaar dat we met een paar mensen met een licht gevoel naar het naast ons motel gelegen Italiaanse restaurant togen om daar eerst te genieten van bier, broschetta, mushrooms en een pizzapunt, ons allemaal aangereikt door Alexa, die voortdurend in de belangstelling stond van 4 dirty old men. Tja wat wil je na bijna 10 weken. Na dit geweldige aperatief aan tafel voor een Italiaans vervolg. En opnieuw bediend door 3 prachtige dames van te jeugdige leeftijd, die de avond van hun leven hadden, nadat ze hun fooien hadden geteld. Zoals ik zei, het mooie weer hing al in de lucht en vandaag op weg naar Monticelli over slechts 35 mijl bleek het. Schitterend weer, volop zon, geen wind en een enkel heuveltje. Omdat het een korte afstand zou zijn, ’s morgens nog even Tallahassee bekeken. Het bleek de dag der veteranen, in dit geval de Vietnamveteranen. Ongelooflijk hoeveel Amerikanen deze veteranen wensen toe te juichen en te ondersteunen. Het moet de veteranen een geweldig gevoel geven. Maar wat een cultuurverschil met ons cynische landje. Verder was ik erg onder de indruk van de Florida State University. Een prachtige campus met mooie gebouwen en werkelijk alles wat een student kan wensen is aanwezig. Erg mooi. Het aantal donaties richting universiteit is dan ook gigantisch. Je naam staat dan wel op een van de tegels van het prachtige plein voor de universiteit.
In de middag toch maar vertrokken naar onze camping. Om 4 uur bleek dat we ons hadden vergist in de aanwezigheid van een supermarkt. Op 3 mijl lag gelukkig een complex waar we soep en heerlijke sandwiches konden kopen. Dus ook het avondeten was weer geregeld. We slapen opnieuw in trekkershutten. Morgen weer een stap dichter bij de Atlantic. Het einde nadert nu snel……
Wat weer een fantastische dag na die drie koude, mistige, regenachtige dagen. En we zagen het gisteren al aankomen. Vandaar dat we met een paar mensen met een licht gevoel naar het naast ons motel gelegen Italiaanse restaurant togen om daar eerst te genieten van bier, broschetta, mushrooms en een pizzapunt, ons allemaal aangereikt door Alexa, die voortdurend in de belangstelling stond van 4 dirty old men. Tja wat wil je na bijna 10 weken. Na dit geweldige aperatief aan tafel voor een Italiaans vervolg. En opnieuw bediend door 3 prachtige dames van te jeugdige leeftijd, die de avond van hun leven hadden, nadat ze hun fooien hadden geteld. Zoals ik zei, het mooie weer hing al in de lucht en vandaag op weg naar Monticelli over slechts 35 mijl bleek het. Schitterend weer, volop zon, geen wind en een enkel heuveltje. Omdat het een korte afstand zou zijn, ’s morgens nog even Tallahassee bekeken. Het bleek de dag der veteranen, in dit geval de Vietnamveteranen. Ongelooflijk hoeveel Amerikanen deze veteranen wensen toe te juichen en te ondersteunen. Het moet de veteranen een geweldig gevoel geven. Maar wat een cultuurverschil met ons cynische landje. Verder was ik erg onder de indruk van de Florida State University. Een prachtige campus met mooie gebouwen en werkelijk alles wat een student kan wensen is aanwezig. Erg mooi. Het aantal donaties richting universiteit is dan ook gigantisch. Je naam staat dan wel op een van de tegels van het prachtige plein voor de universiteit.
In de middag toch maar vertrokken naar onze camping. Om 4 uur bleek dat we ons hadden vergist in de aanwezigheid van een supermarkt. Op 3 mijl lag gelukkig een complex waar we soep en heerlijke sandwiches konden kopen. Dus ook het avondeten was weer geregeld. We slapen opnieuw in trekkershutten. Morgen weer een stap dichter bij de Atlantic. Het einde nadert nu snel……
-
12 November 2015 - 03:58
Tjitske:
Gisteren al een dichterlijke zinsnede, vandaag een mooie titel voor een liedje: Dirty old men!
-
12 November 2015 - 04:00
Tjitske:
...maar haal wel even die spelfout bij de foto weg! -
12 November 2015 - 09:54
Siep Brink:
Hallo Eddy,
Nog eventjes, en dan het voorwiel dopen in de Atlantische Oceaan. Wat een reis en wat een belevenissen. Het lijkt me ook prachtig om mee te maken dat je na een verblijf van 11 weken in Amerika waarschijnlijk een geheel andere kijk op dat land hebt gekregen. Hopelijk wat meer in positieve dan in negatieve zin. Deze ervaring neemt niemand jou weer af. Ben benieuwd naar al die andere verhalen die niet in jouw verslagen staan vermeld.
Nog even kop derveur en over 10 dagen ben je gewoon weer in Onderdendam.... of all places.
Groet± Siep -
12 November 2015 - 11:53
Jan Drenth:
Tja, dat is het lot van de ouder wordende man. 's Ochtends sjansen met leuke jonge serveerstertjes, 's avonds in een trekkershut...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
