Dag 20 USA
Blijf op de hoogte en volg Eddy
11 Oktober 2017 | Verenigde Staten, Bryce Canyon City
Dag 20 USA Boulder ? Tropic 108 km
Ik mocht het grote bed beslapen. Een fijn gebaar van mijn jeugdige vriend, die zich behielp in een grote fauteuil, die je min of meer als bed kon uitklappen. Min of meer, dat wel. Niet best geslapen na de extreme dag. Doodmoe, denk je, maar dat lijkt dan weer mee te vallen. Om kwart voor 8 stonden we met onze fietsen voor de grocery. Even een snelle hap voor de eerste 25 km, want na die afstand scheen er een heerlijk adres voor een goed ontbijt te zijn. Behoorlijk pittig eerste stuk. Veel klimwerk maar nooit boven de 10 % en dan kan ik tenminste gewoon op het zadel blijven doortrappen. Erg veel gefotografeerd op weg naar Escalante. Op een gegeven moment reden we op een soort rif met aan beide zijden diepe ravijnen. Ademloos toegekeken. Zo indrukwekkend. Na het ontbijt heerlijk vlak naar Escalante, waar we om 11.15 bij een benzinepomp wat aten en wat insloegen. En natuurlijk tref je dan 2 km verder een Subway. Jammer dan. Wat volgde na Escalante tot zo'n 60 km was een prachtige, net geasfalteerde weg, met mooie uitzichten. Er was maar een probleempje, de weg liep 30 km alleen maar omhoog. Op de top van 2600 meter, net toen we naar beneden zouden, ontmoetten we een Drents echtpaar in een camper. Natuurlijk weer alle bewondering voor de twee fietsers. Sprakeloos, want ze hadden een groot van onze route gereden. Ik zat stuk, maar kon weer even vooruit. Tot 80 km alleen maar naar beneden, goed voor de uiteindelijk gemiddelde snelheid, die op een schamele 16 km bleef steken. De laatste 25 km waren weer erg klimmerig. 8 km voor ons doel, Tropic, zagen we een KOA camping. Notabene half leeg maar de paar tentsites waren vol. Dus opsodemieteren. Wat een gastvrijheid. We hebben beiden 2 vierkante meter nodig, maar het hing niet door. Psychisch geknakt ploeterde ik de laatste 8 km naar Tropic, waar een motel ons onderdak kon bieden. Opnieuw met 1 bed. Deze blog schrijf ik op mijn luchtbed, terwijl mijn jonge vriend bijna overdwars in zijn 2 persoonsbed ligt. Maar 2 keer bevoordeeld worden past (helaas)niet in mijn karakter. Morgen naar Bryce NP. Slechts 37 km maar met 650 hoogtemeter. Dat wordt eerst dus ploeteren, maar daarna schijnt het genieten te zijn. Althans het uitzicht. Ben zeer benieuwd.
Ik mocht het grote bed beslapen. Een fijn gebaar van mijn jeugdige vriend, die zich behielp in een grote fauteuil, die je min of meer als bed kon uitklappen. Min of meer, dat wel. Niet best geslapen na de extreme dag. Doodmoe, denk je, maar dat lijkt dan weer mee te vallen. Om kwart voor 8 stonden we met onze fietsen voor de grocery. Even een snelle hap voor de eerste 25 km, want na die afstand scheen er een heerlijk adres voor een goed ontbijt te zijn. Behoorlijk pittig eerste stuk. Veel klimwerk maar nooit boven de 10 % en dan kan ik tenminste gewoon op het zadel blijven doortrappen. Erg veel gefotografeerd op weg naar Escalante. Op een gegeven moment reden we op een soort rif met aan beide zijden diepe ravijnen. Ademloos toegekeken. Zo indrukwekkend. Na het ontbijt heerlijk vlak naar Escalante, waar we om 11.15 bij een benzinepomp wat aten en wat insloegen. En natuurlijk tref je dan 2 km verder een Subway. Jammer dan. Wat volgde na Escalante tot zo'n 60 km was een prachtige, net geasfalteerde weg, met mooie uitzichten. Er was maar een probleempje, de weg liep 30 km alleen maar omhoog. Op de top van 2600 meter, net toen we naar beneden zouden, ontmoetten we een Drents echtpaar in een camper. Natuurlijk weer alle bewondering voor de twee fietsers. Sprakeloos, want ze hadden een groot van onze route gereden. Ik zat stuk, maar kon weer even vooruit. Tot 80 km alleen maar naar beneden, goed voor de uiteindelijk gemiddelde snelheid, die op een schamele 16 km bleef steken. De laatste 25 km waren weer erg klimmerig. 8 km voor ons doel, Tropic, zagen we een KOA camping. Notabene half leeg maar de paar tentsites waren vol. Dus opsodemieteren. Wat een gastvrijheid. We hebben beiden 2 vierkante meter nodig, maar het hing niet door. Psychisch geknakt ploeterde ik de laatste 8 km naar Tropic, waar een motel ons onderdak kon bieden. Opnieuw met 1 bed. Deze blog schrijf ik op mijn luchtbed, terwijl mijn jonge vriend bijna overdwars in zijn 2 persoonsbed ligt. Maar 2 keer bevoordeeld worden past (helaas)niet in mijn karakter. Morgen naar Bryce NP. Slechts 37 km maar met 650 hoogtemeter. Dat wordt eerst dus ploeteren, maar daarna schijnt het genieten te zijn. Althans het uitzicht. Ben zeer benieuwd.
-
12 Oktober 2017 - 23:01
Marina:
Nou Nou, het is inderdaad soms afzien daar met jullie tweetjes. Maar ook voor mij hoor ik geniet niet echt van jullie geploeter en ontberingen.
En ja hoor reacties genoeg als het gaat om samen in één bed haha.
Petje af dat je Rene de 2e nach in het bed laat slapen en een lucht bed is altijd beter dan een half uitklapbare stoel.
En zo te horen ga je nog een lange tij dnodig hebben om helemaal bij te komen van deze Mooie maar harde tocht. Benieuwd wanneer je met de volgende tocht aan komt zetten.
Hoe dan ook ik ben blij toch wel af en toe te horen dat het soms wel degelijk adem benemend mooi is. ik wacht de foto's af.
nog een poosje veel sterkte en toch maar genieten van je avontuur -
13 Oktober 2017 - 01:20
Jan Drenth:
Nou zeg, half Nederland schijnt daar in campers rond te banjeren. Het lijkt Toremolinos wel...
Ook nog even samen het Wilhelmus gezongen? Of Olé Olé...?
De nieuwe preutsheid heeft ook definitief bij jullie toegeslagen, begrijp ik. Jullie douchen zeker ook met je onderbroek aan..? Het is toch niet te geloven...
En geen moment komt kennelijk bij jullie op dat er iets raars aan de hand is, als de één breeduit in een tweepersoonsbed ligt en de ander op een luchtbedje...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
