Dag 5 26 sept.
Door: Eddy
Blijf op de hoogte en volg Eddy
27 September 2017 | Verenigde Staten, Seligman
Dag 5 26 september Kingman – 20 km voorbij Peach Springs
In zo’n motel lekker in een breed bed liggen slapen lijkt heel fijn, maar ook hier gewoon om 5 uur wakker. Om 6 uur eruit. Ontbijt bij de buren. Drie pancakes met stroop, die aan het eind van de ochtend nog steeds omhoog kwamen, zorgden voor een behoorlijke vulling. Daarna op zoek naar een pet. De zon schijnt namelijk onbarmhartig op onze hoofden. Het zou een bijzondere dag worden, want we gaan vandaag 102 km op de Route 66 fietsen. Heerlijk in vergelijking met die idiote snelweg van gisteren met vervelende vrachtwagenschauffeurs, die geen moment langzamer gaan rjjden. En het werd een prachtige dag. Zowel het weer (27 graden) als de omgeving. Beelden uit de film Easy Riders uit de eind jaren zestig kwamen terug. Het aantal schitterende 50er jaren auto’s is nauwelijks te tellen. En vele rijden ook gewoon nog. De oude benzinestations uit die tijd met een winkeltje erbij, het is allemaal even prachtig. Het is natuurlijk een echte motorroute en daar rijden er dan ook heel veel van. Allemaal easy riders. Prachtig. Ja ik hoor jullie denken, zet die foto’s online, dan kunnen we meegenieten, maar Waarbenje.nu werkt erg slecht. Ik krijg het gewoon niet voor elkaar om foto’s te plaatsen. Ik beloof een andere oplossing te zoeken, want de beelden van deze streek zijn nauwelijks te beschrijven.
Vandaag gefietst van Kingman naar Peach Springs, een lange glooiende weg zonder einde en met regelmatig een bult. Om half 2 hadden we de 82 km erop zitten, maar het gehucht had wel een winkel, gerund door Indianen, maar geen camping. 20 km verderop scheen een prachtige campground te liggen aan diezelfde route 66 . En dus zwaar beladen met boodschappen opnieuw op de fiets. Anderhalf uur waren we er. Echter de vrouw van het winkeltje vertelde dat de camping nog 2 mijl verderop en jawel natuurlijk omhoog. Maar het was de moeite waard. We zijn de enige twee tentjes op een groot terrein, maar ook prachtig liggend in het landschap. De volgorde biertje, tent opzetten, douchen, koken, afwassen en naar bed ging ook voor deze dag weer op. Saai. Nee. Afzien en moe worden ja. Genieten? Nog steeds. Opzien tegen? Morgen. 120 km naar Williams. De wekker staat op half 6. Het is nu half 8 en stikdonker. Welterusten.
In zo’n motel lekker in een breed bed liggen slapen lijkt heel fijn, maar ook hier gewoon om 5 uur wakker. Om 6 uur eruit. Ontbijt bij de buren. Drie pancakes met stroop, die aan het eind van de ochtend nog steeds omhoog kwamen, zorgden voor een behoorlijke vulling. Daarna op zoek naar een pet. De zon schijnt namelijk onbarmhartig op onze hoofden. Het zou een bijzondere dag worden, want we gaan vandaag 102 km op de Route 66 fietsen. Heerlijk in vergelijking met die idiote snelweg van gisteren met vervelende vrachtwagenschauffeurs, die geen moment langzamer gaan rjjden. En het werd een prachtige dag. Zowel het weer (27 graden) als de omgeving. Beelden uit de film Easy Riders uit de eind jaren zestig kwamen terug. Het aantal schitterende 50er jaren auto’s is nauwelijks te tellen. En vele rijden ook gewoon nog. De oude benzinestations uit die tijd met een winkeltje erbij, het is allemaal even prachtig. Het is natuurlijk een echte motorroute en daar rijden er dan ook heel veel van. Allemaal easy riders. Prachtig. Ja ik hoor jullie denken, zet die foto’s online, dan kunnen we meegenieten, maar Waarbenje.nu werkt erg slecht. Ik krijg het gewoon niet voor elkaar om foto’s te plaatsen. Ik beloof een andere oplossing te zoeken, want de beelden van deze streek zijn nauwelijks te beschrijven.
Vandaag gefietst van Kingman naar Peach Springs, een lange glooiende weg zonder einde en met regelmatig een bult. Om half 2 hadden we de 82 km erop zitten, maar het gehucht had wel een winkel, gerund door Indianen, maar geen camping. 20 km verderop scheen een prachtige campground te liggen aan diezelfde route 66 . En dus zwaar beladen met boodschappen opnieuw op de fiets. Anderhalf uur waren we er. Echter de vrouw van het winkeltje vertelde dat de camping nog 2 mijl verderop en jawel natuurlijk omhoog. Maar het was de moeite waard. We zijn de enige twee tentjes op een groot terrein, maar ook prachtig liggend in het landschap. De volgorde biertje, tent opzetten, douchen, koken, afwassen en naar bed ging ook voor deze dag weer op. Saai. Nee. Afzien en moe worden ja. Genieten? Nog steeds. Opzien tegen? Morgen. 120 km naar Williams. De wekker staat op half 6. Het is nu half 8 en stikdonker. Welterusten.
-
27 September 2017 - 19:03
Henk Lammerts:
Ik word hier wel blij van.
De route wordt, zoals ik lees, met minder vrachtverkeer.
Eddy en René, geniet van je avontuur.
Eddy vertel eens even over je (mijn) koffer. -
27 September 2017 - 22:13
Marina:
Ha dit is inderdaad weer een heerlijk verhaal van een heerlijke dag ik reis weer heerlijk mee zie je ook overal om je heen rode gebergtes? Wonderschoon ik ben gezond jaloers echt heerlijk. En dat het zo vroeg donker is maakt het makkelijker om op tijd te slapen en dan is zo'n vroege wekker geen probleem toch...hier ook al om half negenndonker wennen hoor. Je zegt foto's moeilijk de hele site doet moeilijk als ik op de computer jullie verhaal wil lezen krijg ik over neer dan de helft van het scherm reclame die ik niet weg kan krijgen. Ik lees nu op de telefoon en dan heb ik dat probleem niet en ik wil echt alles lezen dus typen op klein schermpje heb ik voor over. Slaap wel tot morgen. -
28 September 2017 - 00:47
Jan Drenth:
Het is nauwelijks voorstelbaar, maar ik krijg de indruk dat jullie met een noodgang en een zekere dwangmatigheid zo snel mogelijk een vooraf vastgesteld parcours afleggen, met per dag een verplicht aantal kilometers enzo. Waar is de easy going benadering van de Easy Rider tijd gebleven? Go with the flow man... Peace man... Mozes kriebel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
