Dag 53
Door: Eddy Buisman
Blijf op de hoogte en volg Eddy
03 November 2015 | Verenigde Staten, Easleyville
Dag 53
Een regenachtige dag zou het worden. En dat werd het. Om 5 uur op, in het prima motel dit keer, na een fantastische maaltijd gisteren in een restaurant in Simmesport met o.a. gumbo soep, om zes uur ontbijt in de Mc Donald en om 7 uur op de fiets. Want ook hier gaat de klok een uurtje terug in okt/nov en dat was in dit weekend. ’s Morgens kunnen we wat eerder weg, ’s avonds koken en eten we in het donker. Na het noodweer van gisteren viel het mee vandaag. Weliswaar de hele dag regen, maar geen storm. Wel nat tot op het bot na een half uur, maar dat vergat ik even door een historische moment. Ik passeerde namelijk via een enorme brug de Mississippi, de moeder aller rivieren. Ja dat voelde even als een momentje. Jaren in de klas gesproken over de langste rivier en dan sta je er zomaar boven. Maar erg lang stilstaan was er niet bij, want de afstand vandaag naar Easlyville was bijna 115 km en deze keer voor driekwart op en af. Zwaar dus. Dat sloeg niet op het eerste deel, want tot de Mississippi waande ik mij in Nederland. Vlak, winderig en overal water. Alle velden stonden blank na gisteren. Tijdens de mapmeeting hoorden we dat we kampeerden op een terrein, waar we wel moesten staan, omdat in de wijde omgeving geen onderdak was. Tijdens die meeting vroeg ik nog enthousiast aandacht voor het feit dat het lekke banden weer was. Iedereen keek mij aan alsof ze water zagen branden. Kan aan mijn vertaling hebben gelegen, want ze kijken wel eens vaker mij niet-begrijpend aan. Maar jawel 5 lekke banden, waaronder ik zelf. Grrrr… Om 3 uur kwamen Barry en ik als eerste op de camping. Door het noodweer stond de camping blank. Er was slechts 1 toilet en ook de enige douche was stuk. Zeiknat en koud aankomen en dan niet kunnen douchen. K… Om 5 u meehelpen koken. Half 6 was het stikdonker. Morgen vertrekken we om half 7 voor opnieuw een lange dag. 130 km……Jaha avontuurtje hoor.
Een regenachtige dag zou het worden. En dat werd het. Om 5 uur op, in het prima motel dit keer, na een fantastische maaltijd gisteren in een restaurant in Simmesport met o.a. gumbo soep, om zes uur ontbijt in de Mc Donald en om 7 uur op de fiets. Want ook hier gaat de klok een uurtje terug in okt/nov en dat was in dit weekend. ’s Morgens kunnen we wat eerder weg, ’s avonds koken en eten we in het donker. Na het noodweer van gisteren viel het mee vandaag. Weliswaar de hele dag regen, maar geen storm. Wel nat tot op het bot na een half uur, maar dat vergat ik even door een historische moment. Ik passeerde namelijk via een enorme brug de Mississippi, de moeder aller rivieren. Ja dat voelde even als een momentje. Jaren in de klas gesproken over de langste rivier en dan sta je er zomaar boven. Maar erg lang stilstaan was er niet bij, want de afstand vandaag naar Easlyville was bijna 115 km en deze keer voor driekwart op en af. Zwaar dus. Dat sloeg niet op het eerste deel, want tot de Mississippi waande ik mij in Nederland. Vlak, winderig en overal water. Alle velden stonden blank na gisteren. Tijdens de mapmeeting hoorden we dat we kampeerden op een terrein, waar we wel moesten staan, omdat in de wijde omgeving geen onderdak was. Tijdens die meeting vroeg ik nog enthousiast aandacht voor het feit dat het lekke banden weer was. Iedereen keek mij aan alsof ze water zagen branden. Kan aan mijn vertaling hebben gelegen, want ze kijken wel eens vaker mij niet-begrijpend aan. Maar jawel 5 lekke banden, waaronder ik zelf. Grrrr… Om 3 uur kwamen Barry en ik als eerste op de camping. Door het noodweer stond de camping blank. Er was slechts 1 toilet en ook de enige douche was stuk. Zeiknat en koud aankomen en dan niet kunnen douchen. K… Om 5 u meehelpen koken. Half 6 was het stikdonker. Morgen vertrekken we om half 7 voor opnieuw een lange dag. 130 km……Jaha avontuurtje hoor.
-
03 November 2015 - 08:51
Siep Brink:
Hallo Eddy,
Ja, alleen de sterken blijven over. De echte bikkels. Op dag 53 kon je al je Groninger ervaring met de wind dus botvieren. En wind en een lekke band en dan toch nog als eersten aankomen. Petje af. Voor de komende dagen heel veel succes.
Siep -
03 November 2015 - 09:07
Ulrike:
Hoi Eddy. Ja, was uns nicht tötet macht uns nur stärker. -
03 November 2015 - 12:50
Jan Drenth:
Goeiemorgen… 115 km fietsen in erbarmelijke omstandigheden en dan aankomen in een soort rampgebiedje… Als ik die verhalen van jou zo lees, beginnen die vluchtelingen-beelden die we hier iedere dag zien steeds meer aan te voelen als een soort redelijk luxe vakantietripjes. Met dit verschil dat jij dit uit eigen vrije wil, bij volledig bewustzijn en uitsluitend voor de lol doet...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
