Dag 52
Door: Eddy Buisman
Blijf op de hoogte en volg Eddy
31 Oktober 2015 | Verenigde Staten, New Roads
Dag 52
Het avontuurlijke karakter van deze fietstour van Pacific tot Atlantic zit niet alleen in het fietsen en de soms onbegaanbare wegen. De diverse overnachtingsplekken mogen ook een groot avontuur genoemd worden. Zo ook weer vannacht. Even voor Simmesport een grote truckstopplaats. Grote winkel, maar ook wc’s, douches enz voor de truckers en natuurlijk eetgelegenheid. Achter de winkel een groot grasveld waar we wel konden kamperen. Tja dat konden we wel. Maar grote lampen verlichtten de truckparkeerplaats. De eerste truck vertrok om 3 uur. Ooit een grote Amerikaanse truck horen starten? Hoop herrie. Kortom kort nachtje. Om 6 u zat iedereen in truckerscafe aan het ontbijt. Joe vroeg het woord tijdens het ontbijt en dan word ik vaak heel a!ert. Hij had de weersverwachting bestudeerd en had een tornado alert ontvangen. Het zou allemaal ’s middags plaatsvinden. Hij reed vandaag niet verder dan 40 mijl, tot New Roads, waar hij inmiddels al een 1 persoonskamer had gereserveerd in een goed motel. En omdat het nu al pijpenstelen regende, leek zijn verhaal sluitend. Onze akela lachte het wat weg, mompelde iets over pussy en ging door met de mapmeeting. Om 13.00 kwamen Barry en ik langs het motel, doorweekt en koud en dus was een kamer gauw geboekt. Vanaf half 2 noodweer. Storm, onweer. Uiteindelijk blijkt nu iedereen in het motel te zitten. We mogen hopen dat het meevalt. Gelukkig is iedereen binnen, want de Mississippi was zo buiten zijn oevers getreden, dat de weg moest worden afgesloten. In dit gebied, met natuurlijk New Orleans als vroeger rampgebied als voorbeeld kunnen wij Nederlanders een hoop goed werk doen. Dit extreem lage gebied loopt bij elk type noodweer onder water. Het vervelende is nu dat we niet naar New Orleans. En da’s erg jammer. Morgen meer dan 100 km , als het weer het toelaat…….
Het avontuurlijke karakter van deze fietstour van Pacific tot Atlantic zit niet alleen in het fietsen en de soms onbegaanbare wegen. De diverse overnachtingsplekken mogen ook een groot avontuur genoemd worden. Zo ook weer vannacht. Even voor Simmesport een grote truckstopplaats. Grote winkel, maar ook wc’s, douches enz voor de truckers en natuurlijk eetgelegenheid. Achter de winkel een groot grasveld waar we wel konden kamperen. Tja dat konden we wel. Maar grote lampen verlichtten de truckparkeerplaats. De eerste truck vertrok om 3 uur. Ooit een grote Amerikaanse truck horen starten? Hoop herrie. Kortom kort nachtje. Om 6 u zat iedereen in truckerscafe aan het ontbijt. Joe vroeg het woord tijdens het ontbijt en dan word ik vaak heel a!ert. Hij had de weersverwachting bestudeerd en had een tornado alert ontvangen. Het zou allemaal ’s middags plaatsvinden. Hij reed vandaag niet verder dan 40 mijl, tot New Roads, waar hij inmiddels al een 1 persoonskamer had gereserveerd in een goed motel. En omdat het nu al pijpenstelen regende, leek zijn verhaal sluitend. Onze akela lachte het wat weg, mompelde iets over pussy en ging door met de mapmeeting. Om 13.00 kwamen Barry en ik langs het motel, doorweekt en koud en dus was een kamer gauw geboekt. Vanaf half 2 noodweer. Storm, onweer. Uiteindelijk blijkt nu iedereen in het motel te zitten. We mogen hopen dat het meevalt. Gelukkig is iedereen binnen, want de Mississippi was zo buiten zijn oevers getreden, dat de weg moest worden afgesloten. In dit gebied, met natuurlijk New Orleans als vroeger rampgebied als voorbeeld kunnen wij Nederlanders een hoop goed werk doen. Dit extreem lage gebied loopt bij elk type noodweer onder water. Het vervelende is nu dat we niet naar New Orleans. En da’s erg jammer. Morgen meer dan 100 km , als het weer het toelaat…….
-
31 Oktober 2015 - 21:34
Hella:
Lekker in een motel, groot gelijk. Ik begin wel die Akela een beetje een pussy te vinden eerlijk gezegd. In elk geval heeft hij wel een eigen richting/ visie in het geheel....
Maar New Orleans zit er echt niet in??
Kijk goed uit verder, zet hem op! -
31 Oktober 2015 - 21:40
Henk:
Jeetje het wordt steeds meer een echt avontuur. Die Joe is toch een slim mannetje, moet je bij in de buurt blijven, maar Barry is jou maatje begrijp ik. Die Akela is maar de vraag of die het aankan. NOrleans is dus not done, te ver onder de zeespiegel. Jullie krijgen toch veel water van Patricia. Use common sense Eddy. Survive en het doel is Florida dat gaat je lukken.
Succes en keep my wheels in control. -
01 November 2015 - 00:18
Jan Drenth:
Lekker, zo'n gids…
Zie je wel, die Joe is inderdaad de meest slimme. Ben benieuwd of die groep de hele verdere tocht bij elkaar blijft. -
01 November 2015 - 23:36
Klaas:
Was een paar weken weg ( vakantie op wandeleiland Kythira) . Ik had dus een gigantische leesachterstand maar inmiddels ben ik aardig bij en wordt het de hoogste tijd om te reageren op al die spannende, bijzondere verhalen. Allejezus je maakt wat mee op een fietstocht(je). Zo’n motel uit dag 50 is toch geweldig, eigenlijk jammer dat die zaakjes hier niet meer bestaan. Hurricane Patricia, zelfs in Nederland groot nieuws. En jij fietst er ahw dwars door heen (of omheen). Geweldig. Plat op de hei om donder, bliksem en hagel trachten te ontlopen. Spannend! De zoevende grote Amerikaanse trucks. Riskante operaties
Ook de stukjes geschiedenis die je bijna ongemerkt in je verhalen stopt , spreken mij wel aan, ik hoop dat je daar mee doorgaat.
Tussen de regels door lees ik dat de organisatie niet je dat is; er is één reisleider die ook meefietst? Of is er nog een soort bezemwagen. Ik verbaas me trouwens wel over het niveau van sommige onderkomens cq pleisterplaatsen. Amerika is geen derde wereldland maar zo nu en dan lijkt het daar toch verdacht veel op. En dan het voedsel wat jullie verorberen: doet me toch regelmatig denken aan schoolreis”diners” . Blijkbaar levert het toch genoeg energie om door te blijven fietsen.
Ontzettend veel respect voor jouw/jullie expeditie, ik zie jou/jullie de finish wel halen. Ook respect voor jouw discipline om elke dag een stukje te schrijven. Genieten. Ik geniet trouwens ook erg van de reacties van jouw volgers. ( Jan Drenth haha)
Succes Eddy.
-
02 November 2015 - 08:14
Marina :
Na een weekend met een klaverjas toernooi in huis op vrijdag(jammer ik won niet en moest mijn beker inleveren) 1 logé en op zaterdag de grote bomensnoeidag met grote kraan met hoge bak, een profesionele hakselaar vele mannen met Kettingzagen, blij dat ze waren dat ze eindelijk rambo konden spelen. 6 logé's , 2 grote bulten met houtsnippers en een stijf lijf.
Maar veel licht opzij van het huis voor de zonnepanelen die er nog eens komen.
Eindelijk weer tijd om vanaf dag 50 bij te lezen. Had half mee gekregen dat er noodweer zou zijn. En nu dus opgelucht dat er ook verstandig gekozen is voor een goed onderdak.
Leuk hoor al die verschillende belevenissen, en tja wie zei dat amerika niet een derde wereld land is, echt wel op vele plaatsen nog steeds.
Heerlijk voor jou Eddy een dag met wat meer mijls doortrappen maar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
